Kırgınlık nedir? Neden insanlar birbirlerini kırarlar? Hep düşünüp bir türlü içinden çıkamadığım bir konudur bu. Kişilerin ruhsal ve yapısal hallerine göre değişken midir? Kimi insanlar buluttan nem kapar mesela öyle değil mi? Kimileri için çok derin izler ve yaralar bırakır. İnsanın içini kapsar ve yavaş yavaş zehirleyip nefrete dönüşür.

Birde şöyle bir söz var;

Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi olmamış...

Bu cümleninde çok farklı anlamları olduğunu düşünmüyor değilim. Şöyle düşünsek nasıl olur sizlerce;

Elimizde 5 tane top olduğunu düşünsek...

1) İşimiz
2) Ailemiz
3) Sağlığımız
4) Dostluklarımız
5) Benliğimiz

Bu 5 top içinde birtek lastik olan işimizdir. Düşürsekte zıplatıp yükseltebiliriz. Ama diğer 4 top kesinlikle camdandır, düşerse kırılır ve yerine koyamayız. Tabi ki bu örnekleri çoğaltmamız mümkün genişletebiliriz. Tek düşündüğüm şey neden bile bile yaparız ki? ya geri dönüşü olmayacak birşey yaparsak? sonuçta pişmanlık duyacağımız birşeydir bile bile neden ?

 

Çevrimdışı

Kırgınlık... Hayatım boyunca neden kırdığımı ya da neden kırıldığımı düşünüp durdum. Bir soruya karşın binbir türlü cevap oldu elimde. Tek bildiğim kırgınlıkların geçmediği. Tek anladığım her kırıldığımda birer birer parçalarımı kaybetmiş olmam ve bir daha da bulamamam.

Kimi insanlar gerçekten alıngan oldukları için kırılabilirler her şeye, sanırım ben sizin alıngan sınıfı içerisine koyduklarınızdanım. Bazen bilerek kırarız insaları; sırf hırsımızdan, kendimizi tutamadığımız o deliliğe yakın anlamsız sinirimizden ve gurur sandığımız ama gururun yanından bile geçmeye cesareti olmayan saçma sapan duygularımız yüzünden. Kimi insanlar vurdumduymazdır, tek bir saniye bile kıramazsınız onları, kırmaya çalışırken paramparça olan siz olursunuz.

Kimi insan kırıla kırıla kırılmaya alışır, yeni kırıklar umrunda değildir artık. Kimi insan ne kadar kırılmış olsa da alışamaz kırılmaya, her yeni kırık her nefeste batar kaburgalarına.

Kimi insan ulaşmak isteyip de ulaşamadığı şeylerin acısını çıkarır insanları kırarak. Sevmek isteyip sevemediklerinin, yapmak isteyip yapamadıklarının acısını belki de... Ben genelde canım yandığında kırardım insanları. Kırıla kırıla kırmayı öğrenmem gerekirken, kırmamayı öğrendim. Mesela annem, onu kıra kıra öğrendim kırmamam gerektiğini.

İnsan kırıla kırıla öğreniyor daha güçlü olmayı.

Çok uzun yazdım galiba, ne dertliymişim arkadaş ehah.

 

Çevrimdışı

İnsanlar sevmediğini birini kırmaktan zevk alır.Kırmamızın nedeni budur.Ee kırılmayı da düşündüğümüz de sevilmediğimizden olabilir mi?
Çok düşünmeyeceksin karşı tarafı.Yoksa hep kırılan sen oluyorsun.
Allah'a şükür kısa süreli benim kırgınlıklarım.Unutur giderim birkaç saate.
Bir ömür kırgın kalanlar var,yazık.

 

Çevrimdışı

Alıntı:

Bir ömür kırgın kalanlar var,yazık.

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]'cim bazen öyle kırılırsın ki hayatta affetmessin senin dediğin anlık saatlik olan seyler kucuk ufak seyler canın yandımı ölesiye canın yandımı evet o kırgınlığın bir ömür boyu geçmez malesef benim var şuan çok ama çok kırgın olduğumm hea şuan beni ilgilendirmiyor ama hayatı boyunca elim ensesinde olucak hissedicek..

 

Çevrimdışı

İnsanı en cok sevdiği kırarmıs. Bizim için degerli olan insanlardan kendımızı degersiz hissettırecek seyler gorursek kırılıyoruz. Bazen yıllar gecse de affedemiyosun bazı kırgınlıkları...

 

Yazıyı okuyunca aklıma hemen Yılmaz Erdoğan'ın Kırılgan şiiri geldi.
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
Bu da yeterince açıklar sanırım.

Senin asıl adın kırılgan.
Alnında yazıyor.
Gözaltlarına işlenmiş hatta mors alfabesiyle hüznün.

Sen, ağlamaya bahane istemeyen her daim insan gibi hıçkırabilen.
Profesyonel incinen. Kırılgan.
Zor günler degil mi? Kaba saba günler.

Sen sana söylenen cümlelerin her virgülünde bir nakış zarafeti ararken
Sokaklar sana göre değil.
Bu konuşmalar hatta bu Türkçe bile sana göre değil.
Hiçbir cadde düzenlemesi sana göre yapılmamış.
Sen hesapta yoksun Kırılgan! Bütün hesaplar ortalama insan üzerine yapılmış.

 

Çevrimdışı

yoSun Nickli Üyeden Alıntı Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]'cim bazen öyle kırılırsın ki hayatta affetmessin senin dediğin anlık saatlik olan seyler kucuk ufak seyler canın yandımı ölesiye canın yandımı evet o kırgınlığın bir ömür boyu geçmez malesef benim var şuan çok ama çok kırgın olduğumm hea şuan beni ilgilendirmiyor ama hayatı boyunca elim ensesinde olucak hissedicek..

Bir ömür silinmeyenler var evet sendeki acı gibi..
'Yazık' yazdım çünkü kendilerine yazık ediyorlar.Belki unutmak çok zor onu da biliyorum ama kırgınlıklarını insan kendisi iyileştirebilir.İnsan başkasından medet umduğunda o kişi senin kırgınlıklarını bilecek ve doktoru olduğu bir şeyi tekrar hastalığa çevirip seni incitebilir de.
Kırgınlığımızı dindirmek de paramparça kırılmak da hepsinin sonucu bize bakıyor
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

 

Çevrimdışı

Fazlası zarar! herseyi ölçüde davranmak lazım o zaman hiç birşeyimizi kaybetmeyiz.. Kırmak kırılmak her türlü yaşadığımız duygular gibi doganin dengesinde var olan bir oluş. Bu yüzden bu var olan oluşlardan kaçışımız olamaz kendimize hakim olduğumuz sürece hiç birşey olmaz yeter ki edebimizi ve adabımızı kaybetmeyelim.

 

Çevrimdışı

Hayat
dört şeyle kaimdir, derdi babam
su ve ateş ve toprak.
Ve rüzgâr.
ona kendimi sonradan ben ekledim
pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu
ham yüreğin pütürlerini geçtim
gövdemi alemlere zerkederek
varoldum kayrasıyla Varedenin
eşref-i mahlûkat
nedir bildim.


İsmet Özel

 

Çevrimdışı

Yalnız geçiremeyeceğini düşündüğün bu hayatta, yanına dost ararsın, eş ararsın, arkadaş ararsın ve arkanda her zaman aileni istersin. Her insan bencil doğar bu yüzden ve yalnızlığı kimse tercih etmek istemez. Ben yalnızım dediğinde bile, yalnızlığın sebebine bakınca '' seni kıran veya senin kırdığın '' insanlar görünür arka planda. Herkesin birbirine anlayış gösterebileceği, birbirini anlayabileceği ve birbirine tahammül edebileceği bir dünya yoktur. Ama çoğumuz bunu istiyoruz, herkes beni anlasın, herkes benim derdime ortak olsun, benimle ağlasın benimle gülsün. Ortaya yine bencillik çıkıyor işte. Bencil olduğumuz için kırılıyoruz belki de ya da fazlasıyla saf. Çok seversek, daha çok sevileceğimizi düşündüğümüz için kırılıyoruz. Birine güvenirsek, daha kolay yol alabileceğimizi düşündüğümüz için kırılıyoruz. Acılarımızı paylaştığımız insanları doğru seçmediğimiz için kırılıyoruz, sadece acıları değil tabii bütün anıları, geçmişi veya gelecekteki planlarımızı yanlış insanlara anlattığımız için kırılıyoruz. Bazen biz kırmayı seçiyoruz. Çekip gidebilmek için kırarsan yanındakileri, belki nefret edip peşimden gelmezler diye. Zorunluluktan kırdığın zamanlarda olur, sabrın taşar, tahammülüm şaşar, olur ya arada. Her kırdığında kendi kırılmışlıklarının hırsını alırsın belki en günahsız olanından. Başkasına kızar ötekine patlarsın, ağzından istemediğin sözler çıkar, toplayamazsın. Ayakta kalabilmek için de bazen kırmak gerekiyor, kırılmamak için de temkinli olmak. Her insan birbirine aynı şeyi yapıyor ve kırıyor ama biz hep ötekileri suçluyoruz, hiç tanımadıklarımızı. Kırgınlıklarım var mı diye düşünsem, elbette var, çok hem de. En ufak kırgınlıklarım anneme olan dakikalık kırgınlıklarımdır, dakikasında geçtiğini zannetmeme rağmen her tartışmada aklıma geldiklerini de inkar edemem. Dost bildiğim insanlarla yaşadıklarım cabası, belki de en büyük kırgınlığı biz sol yanımızda yediğimiz vurgunlarla yaşıyoruz. En çok bastırdığımız yanımız olan kalbimizde belki de bizim bile farkına varamadığımız birçok kırgınlık vardır ama ne olursa olsun bunların hiçbiri beni yıkmadı, hâlâ nefes alıyorum ve bir şekilde yaşıyorum. Geçmişin kavgasını yaptıkça gerilediğimi anladığım gün, bütün kırgınlıklarımdan arındım, en azından öyle düşünüyorum. Belki daha güvensiz ve soğuk davranıyorumdur ya da sıcak davransam bile altında bir soğukluk seziyordur insanlar ama umrumda olmuyor. Kırmamak ve kırılmamak için küçük adımlarla ilerlemek lazım, sonra büyük yaralarla karşı karşıya kalmamak için. Öldürmeyen acı güçlendirir ve o zaman daha çok kırmak isterler sizi. En önemlisi de insanların ne düşündüğünü ve ne dediğini daha az bilerek ve görerek yaşadığınızda azalır kırgınlıklarınız. Kırılmadan büyüyemez bir insan, kendinize vazo muamelesi yapmayın yoksa asla toparlanamazsınız.
'' Bir hayli kırıldım, her şey kadar, herkes kadar.. '' diyor Can Yücel.
Panik yapmayın, bu kırgınlıklarınızda yalnız değilsiniz.

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.