Yunan propagandası olayları, Türklerin Rumları katlettiği biçiminde yansıtmıştı. Anadolu’daki İtalyanların Türkleri Yunan işgaline karşı silahlı direnişe kışkırttığını, Menderes ovasındaki Türk saldırılarının İtalyanlardan himaye gördüğünü, Türklerin İtalyan işgal bölgesini üs olarak kullandıklarını ileri süren Venizelos, Türk askeri gücünün yeniden büyüdüğüne ve Konya yakınlarında 60.000 askerin toplandığını ve yakında 300.000 kişilik bir ordu kuracaklarını ileri sürerek, doğuda yeniden bir savaş çıkmaması için Türklerin hemen ezilmesi gerektiğini belirtti.

16 Temmuz 1919′da Konsey’in önüne çıkan Venizelos, Yunan işgal sınırının saptanmasını veya işgal için sınır tanınmamasını ve ayrıca Türk-Yunan kuvvetleri arasına müttefik askerlerinin yerleştirilmesini istedi. Venizelos, Yunan birliklerinin İzmir’e Barış Konseyi’nin izni ve Mütareke hükümlerine göre bölgede barışı sağlamak için çıktığını hatırlatarak Konsey’den destek istedi. Konsey kuvvet vermeyi reddetti. Barış Konseyi İtalyan-Yunan anlaşmazlığına bir çözüm getirmek ve Yunanlıların stratejik durumlarını saptamak için General Milne başkanlığında bir soruşturma kurulu oluşturdu.

İngiliz General Milne Paris Barış Konferansı’na gönderdiği telgrafla Türk-Yunan kuvvetleri arasında ciddi bir mücadelenin sürdüğünü, milli kuvvetlerin Yunanlıları vatanlarından atmak için çarpıştıklarını ve Osmanlı Hükümeti’ni dinlemediklerini, askeri birliklerin ve komutanların da Hükümetin emirlerine aykırı olarak bu milli direnişi desteklediklerini bildirdi ve iki taraf arasında bir hat gerisinde kalmalarının sağlanmasını önerdi. Bu önerinin benimsenmesi üzerine General Milne, Barış Konferansı’nın kararını Yunan Komutanına ve Osmanlı Harbiye Nazırına değişik biçimlerde bildirdi.

3 Kasım 1919 tarihinde Milne tarafından çizilen hat hemen hemen Yunanlıların işgal altında bulunan bölgede Yunanlıların Türk saldırılarına karşı güvenliğini sağlama esasına yönelikti. Yunan Komutanlığı, Yunanistan’dan yeni askeri birlikler getirilinceye kadar bu hattı kendi çıkarlarına uygun buldukları için Milne’nin önerisini kabul etti. Oysa Venizelos’un arzusu daha geniş bir toprağı içine alıyordu. Osmanlı Harbiye Nazın ise bu hattın Yunan çıkarlarına uygun olduğu için Hükümet kabul etmedikçe, bunun uygulanması için emir veremeyeceğini bildirdi. Denizli yöresinde bulunan Demirci Mehmet Efe’nin yanıtı ise sert ve kesindi.

Demirci Mehmet Efe “Biz Osmanlı Devleti’nin isteği ve izni ile milli harekete girişmedik, kendiliğimizden ayaklandık” diyerek bu hattı tanımadı ve ancak Yunan askerlerinin Anadolu’yu terk etmesi ve yerlerine İngiliz askerlerinin gelmesine razı olabileceklerini bildirdi. M. Kemal Paşa, 31.12.1919′da Batı Anadolu’daki komutanlara, Yunanlıların Batı Anadolu’yu ilhak etmek için geldiklerini ve bunu saklamadıklarını, bu sebeple silahlı direnişin devam etmesini bildirdi ve Milne Hattı, Kuva-yı Milliye tarafından tanınmadı. Fakat yine de Haziran 1920′da Yunanlıların genel saldırıya geçmelerine kadar bu hatta önemli bir çatışma olmadı.

alıntı