Ne eksikti bilmiyorum. Belki de fazla bir şeyler vardı.
Ama bir şeyler vardı işte. Biz olmamıza engel bir şeyler vardı.
Oysa ben çok istemiştim, peki ya sen?
Sende istedin mi biz olmayı?
Beni sevdin mi ya da gerçekten sevmek istedin mi?
Benim yanımda gözlerimin içine bakıp seni seviyorum derken gerçekten geçmişi bir yana atıp, unutup yeni bir sayfa açmış mıydın?
Sahici miydi o sözlerin?
Yoksa bir anlık heves için düşüncesizce, sorumsuzca mı davrandın?
Beni hiç o kızla karşılaştırdın mı?
Olumlu ve olumsuz yanlarımızı birbiriyle karşılaştırdın mı ya da yaşadıklarımızı? Eğer öyle bir şey yaptıysan sanırım her türlü o kız öndeydi. Biliyorum.
Öyle olmasaydı eğer bizde böyle olmazdık. Ayrılmazdık.
Bitirmek zorunda olmazdım. Hala senden günaydın mesajları alıyor olabilirdim.
Ya da beni öptüğün anı özgürce hayal edebilirdim.
Şimdi ki gibi korkarak, sana bağlanmaktan seni sevmekten kaçarak düşünceleri beynimden atmaya çalışarak hayal etmezdim seni.
İyi geceler diyebilirdim sana.
8 ay sonraki doğum gününe veya sevgililer gününde ne alacağımı şimdiden düşünürken kendi kendime eğlenmeye devam edebilirdim.
Seni rahatça özleyebilir, sevebilirdim.
Beni kıskanmandan, korumandan mutlu olabilirdim. Neyse, neyse.
Beni sevemedin bitti işte, değil mi? Bu kadar basit.
Ya da başka bir deyişle seni kaybetmekten korktum ve şimdi kaybettim.
Hep öyle olur ya.
Belki bir gün, belki daha doğru zamanda yine küçük çaplı bir aşk maceramız olabilir ha?
Söz, bu sefer daha uzun sarılacağım.