Aşık oluyordum, olur olmaz, durduk yere, çırılçıplak..
Ölmek gibi bir şey oluyordu sonra,
Adını duyduğum cümlelerde avuçlarım terliyor,
Adımlarım birbirine dolaşıyordu.
Gözlerinin güzelliğine asılıyordu aklım.
Sırf ellerinin kokusu saçlarıma sinsin diye yatıyordum dizlerine,
Sırf nefesi karışsın diye nefesine öpüyordum belki de..
Gidiyordu, olur olmaz, durduk yere,
Ve çırılçıplak ben yine..
Sevmek, düpedüz sahiplenmekti yalnızlığı..

Beni anlamıyordunuz !

"Şimdi beni dinlemeden uzaklaşın, üzerime karanlık bulaştı..."

Sadece birbirinizin kasıklarındaki mükemmel ağrının sebebiyken tenleriniz,
Dilinizdekileri boşaltmakla, dilinize boşalması arasında sıkıştınız hepiniz.
Adına AŞK dediniz.

"Şimdi aynalardan uzaklaşın, üzerinize bulaşan karanlığı farkedebilirsiniz"

İçinizi boşaltmakla, içinize boşalması arasındaki uçurumları, yok saydınız.

Ter içinde kaldığınız gecelerden fazlasını hatırlamazken,
Sevmek sandığınız, teslimiyetler diyarında tensel yakınlaşmalarınızı kaybetmemek için yakındınız.

Oysa sevmek ;
Hıçkırarak uyanmaktı gece yarıları..
Her cümleye adıyla başlamak,
Her telefon sesinde kalp atışlarının sol yanını titretişiydi..
Özlemekti sevmek,
Gülüşünü !
Sesini..

Bakmaya doyamamak, dokunmaya kıyamamaktı sevmek.
Kendinden bile korumaktı sevdiğini..

İçiçe orgazm taklidi yapmak değil, içinde organlarının yerini değiştirecek bir fırtına kopmasıydı sevmek,
Yüzünü gördüğünde..

Anlayamadınız !

Susmak bilmeyen bir çığlıktı sevmek..
Duymadınız !



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.