İstanbul, İzmir arasındaki bilmem kaç kilometreyim...
Adımı sormayın.
Ceset kokarım biraz,
Bahar gelince, kışı özlerim..
Sormayın kışı, Aralık'tır aşka hep yüreğim..
Çelimsiz, soğuk Ocak'larda ısınmaz donan hücrelerim..
Ama özlerim kar'ın adam kokan sesini..
Yaşımı sormayın.
Acı benim ana dilim..
Arada bir tükürür yüzüne harflerin, edepsizliğime gülerim..
Ürkütür beni kuşların göç zamanı.
Vapura binmem, halatların boynuma dolanış heyecanı sararsa beni alıkoyamam ölümden kendimi..
Memleketim yok benim..
Kıvrıldığım gibi Dünya'nın bir ucuna yuvam bellerim.
Annemi sormayın,
Ben doğmadan önce faili meçhul cinayetlere kurban gitti bütün kardeşlerim..
Ömrüme tecavüz etmeyi çok sever, sevdiklerim..
Halimi sormayın..
Kimsede hatrım yok benim, düşmanımdır dost dediklerim bilirim.
Kötü sayılmam ama hiç iyi değilim.

Ömürlük aşka boyun eğmem,
Ölümlük sevdaların kölesiyim !

Alkol fışkırır hayallerimden,
Sonsuzluğun geberdiğini gören tek şahidim..

Dinimi sormayın,
Günahlarımı cehennemden taşar, cenneti gasp ederim..

Ben aslında;
Çırılçıplaklığın ibretlik heykeliğim..
Hiçim, hiçkimseyim..

Henüz bestelenirken silinmesi gereken birkaç harften ibaret benliğim..

Nursen Yıldırım.