Yüreğin üzerine bırakılmış sıcak bir namlu,
Tutulacak bir matem kalır aşklardan geriye.
Her ayrılık meşakkatli bir yalnızlık doğurur.
Doğan her yalnız; nefes alabilen bir cesettir;
Kendi yasını tutan, mezarının yerini kaybetmiş cesetler!
Gözünü kan bürümüş deli bir mermi gibi çıkıp giderler bazen
Ulaştığı her adresin canını yakar, ayrılıktan sonraki yalancı aşklar.

Tanrının çizdiği bir karikatürdür hayat, trajikomik.
Her bakan farklı bir anlam yükler,faklı bir bok söyler.
Belkide tanrının gözünden ilk bakıldığında israfile iş düşecek.
Belkide diyorum israfil'in gözünden bakılmıştır aşklara,
Her ayrılık bir kıyâmet ve her son söz sûr'a üflenen bir nefes
Kalana kalan ise her gün ölüm arefesi,
Başı boş bırakılmış bir intikam ikindisi.

Kalanların iyimserliği hep gülünç olmuştur
"-Ben yalnız değilim,siz kalabalıksınız."
"-Ben üzülmüyorum,mizacıma sokayım."
Bunlarla avunmak aslında basiretsiz bir hayatın
Gözleri dolduracak kadar dramatik bir öyküsüdür.
Palyaçolara makyajları altından bakmak gerçeği görmektir
Biliyor musunuz, gülmek sahtelik ve bir o kadar da resmiyettir.
Hayatın iç kanamasıdır vaktinde kıymetini bilmediğimiz her şey
Yitirdikten sonra anlarız her şeyin gözümüzde olan değerini
Yetim bir çocuk en çok annesinin ayağı altından cenneti öpmek ister,
Yaşlı bir adam, çocukluğu, gençliği hatta yeniden sevişecek dirâyeti.

Diyorum ki;
Keşkeler en çok telaffuz edilen kelimeler arasında olmasa keşke.