Bir çocuğun gülüşün de arıyoruz artık kaybettiğimiz masumiyetimizi. İnsanların değiştiği, duyguların çeliştiği zaman denilen kavramın bittiği şu dünya da hiç birimiz eskisi gibi değiliz aslında. Kimi zaman da görüyoruz kendimizi dev aynasında. Hayat bu ya hep bir üstünlük çabasında.
Herbirinin gözlerinde ki ışıltı bizlere aslında umut ışığı. Bizler masumiyetden uzaklaşmış olabiliriz, bizler zamanın bize sunduğu getirilerin olumsuzluklarına yönelmiş olabiliriz. Her ne kadar masumiyet den uzaklaşsak da sizler de içinizdeki masum cocukla tanışmaktan korkmayiın. Şöyle bakıyorum silgisini kaybetmiş küçük zeynebe yüzünde hep bir gülümseme belki elleri kirli üstü çamurlu ama yarına dair hep umutlu. Ya aynaya baktığımda ? Yüzüm kirli değil ellerim ise temiz peki ne oldu umudunu yitirmeyen yüreğimiz?
Ne demisdi Sezen abla. MASUM DEGİLİZ HİC BİRİMİZ..