Çevrimdışı

Bugün yine hatıralarımı gözlerime yükleyip “senin gözyaşların “ diye bulutların eteklerinden düşen yağmur tanelerini topladım küçük ellerimle.*
Yokluğunda üşüdüm.*
Sıcak sesini aradım kurak topraklara bereketi dağıtan rüzgarın koynunda.*
Varlığını sorguladım cümlelerin virgülsüz sokaklarında..*
Seni aradım gecenin iç cebinde..*
Yüzünü, gülüşünü aradım hatıralarımın ağlayan suretinde..*
Bazen senin yüreğinde sevilmiş olmanın gururuyla kendimle onur duydum bazen de yalnızlığını soludum.*
Sonbahar yapraklarının sokaklarında gezindiği vakitlerde ben adının her bir harfini gözyaşlarımla yıkayıp gülüşlerimin sıcak avlusunda kuruladım.*
Ölmeden önce ezbere tanıdığım karanlıkların içinde benden yabancı kollarda baharın beyaz duvağını giyinmiş yüreğine emanet ettim yüreğimi.*
Sen mavi düş ülkelerinin bulutlarında gezinirken ben ayak uçlarına serpiştirilmiş acılarını sırtlanıp gülüşlerinde tazeledim yitirilmiş düşlerimi.*
Bedeller ödedim senin için.*
Kah yalnızlık sinmiş odamda çığlık çığlığa sevdanı sayıklattım dudaklarıma kah adının her harfini kanattım parmak uçlarımda.*
Bağışla beni sevgili. İçimdeki sana olan ölümsüz sevgiyi “ varlığımda” yaşatamasam da sen uzaklarda acılarını bedenimle ödemek sensizlikte yapabileceğim tek şey ne yazık ki..*
Bir ömür mutlu olacağını bilsem, bedenimi kefenleyip varlığına serilsin bu yamalı kalbim.*
Çünkü ben sadece bir şafak vakti sis duvarlarından aşıp acılara yenilmiş dudaklarına sunulmuş bir damla can suyum…

Yokluğuna kanayan her gecede “ benden ömür uzaklıktaki yüreğinden ” kurak toprağa düşen cümlelerin ölüme mevzilenmiş namlusunda kanattım hasretini.*
Sen kirpiklerini gökyüzünün ince dallarında uyuturken, ayrılıklara yataklık eden bir eşkıya gibi kelimelerin namlusunda ağlattım içimdeki çocuğun gözbebeklerini .*
Sen benden uzaklarda susmaları oynarken ben sensizliği anlatan intihar mektuplarının harflerinde susturdum yokluğunun pas tutmuş çığlıklarını.*
Seni sevmenin bedeli ölümle onurlandırılmışsa sevgili; gülüşlerim kefenim, saçların darağacım olsun…*
Çünkü ben; ayrılık şarkılarının notalarına yaslanıp uzaklarda yarınlarım için vuslat çiçekleri toplayan kadının dudaklarından söylenmiş son mutluluk cümlesiyim..

Unutma sevgili ; benden bir ömür uzaklığa gitsen de, ben hala ilk gün ki gibi seviyorum seni. Sesini duymasam da varlığına yaslanıp dualarıma ekliyorum ıslak gözyaşlarımı.*
Tozlanmış hatıralarımı gözlerimin önüne getirip getirip yüreğinle bana gülümsediğin hallerini anımsıyorum.*
Lakin gittiğin günden beri her yağmurda hüzünler üşüşüyor bedenime.*
Ne zaman yağmurun bulutlarla dansına tanıklık etsem; kanla yıkanmış yaşlarım düşüyor kuru toprağın ince dudaklarına.*
Yaşıma,başıma aldırmadan delicesine ağlıyorum gözlerimde nem, yüreğimde sensizlik ile..*
Biliyorum ki; gözlerimden her akan yaş, bana haram gülüşlerine dua oluyordur. Kirpiklerimden akan her nem, senin yazgına senin acılarına kefaret ödüyordur umarım..*
Ve geleceğini bilsem; umuda gebe sabahlara kurşun sıkardım.*
Ölmeden önce gözlerini göreceğimi bilsem; dağlarını sırtlanıp tuz basardım kanayan sancılarıma..*
Ah gülüm, ah hicrana gelin ettiğim yarim..*
Gittiğin mevsimlerden dönüp baharlarıma gülümsemeyecek misin ?

Gittin ama gidişine hiçbir zaman pes etmedim.*
Yokluğunda kazılmış ayrılığın dipsiz çukurlarına düştüm.*
Canıma, yüreğime ilmeklediğim seni benden acımasızca söküp ipsiz uçurumlara sürgüler beni.*
Ezildim, itildim nemli duvarların sağır dudaklarında.*
Kanayıp durdum sensizliğin çatısız duraklarında.*
Ama pes etmedim.*
Gittin diye, beni “ sensiz “ bıraktığın diye senden vazgeçmedim.*
Gidişine yargısız ve acımasız mahkemeler kurup sevgine ayrılık hükmünü giydirmedim. Gözlerinde kanayan bir hatıra olsam da ben senin sevgini hep nefesim bildim.*
Yüreğine dokunamadığım her gece taş dibekleri yumruklayıp sensiz denizleri yakıp yıktım. Sancıyla kavrulan bedenime yosun bağlamış taşları reva gördüm.*
Bayatlamış bir isyanı üzerine giyinip ayrılığa bayrak açan ruhumu kalbimin ölümsüz sevdasıyla savaşlar açtım..*
Meydanlarda süngüsüz kalsam da sevdanı tek silahım bildim.*
Ayrılıklar zafer çığlıkları atsalar da, ben seni kazandım.*
Biliyorum bu dünyada bize vuslat yasak..*
Bize kavuşmalar hep ırak.*
Ama aşk bu değil midir ki; gitse de bir yudum gülüşüyle hala yürekte yaşatabilmek ?..*
Merak etme hüzün gözlüm; sen gitsen de ben sadece seni sevdim sevgili..*
Çünkü biz seninle aynı yürekle gülümseyip aynı gözle ağlayan iki imkansız yürektik kavuşmaları ölüme ertelenmiş….

Gitmiştin; ayrılığın meteliksiz sebepleri yamalı yüreğimde, kör hançeri göğsümde ışıldarken gitmiştin.*
Haklıydın gitmekte..*
Ben gökyüzünden düşüp gülüşlerine yağan kar tanesiydim sen ise baharların en nazlı çiçeği.*
Yüreğine her sarıldığımda sen üşüyecektin, bedeli ödenmemiş acılarını bedenimle sardığımda yine de sen ayazlara yenik düşecektin.*
Oysa ben sadece senin yüreğin için gökyüzünden serpilmiştim dudaklarına.*
Sadece senin gülüşlerin için serilmiştim yapraklarına.*
Sevdana doğmuşken kar tanesi iken ben senin yapraklarında ölmeye gelmiştim.*
Aldığın nefes benim mutluluğum bilmişken her acın benim ölümüm olacaktı..*
Ben senin yüreğinde yeniden doğmaya değil, senin yapraklarında ölüme kanatlanmaya gelmiştin.. Bilemedin seninle öleceğimi..*
Bilemedin senin yüreğinde yavaş yavaş eriyeceğimi..*
Gittin, yapraklarından düşüp toprağa sarıldım.*
Kanadı düşlerim, ezildi kelimelerim.*
Ben senin yüreğinde ölmeyi isterken, ben toprağın avuçlarında yavaş yavaş eridim.*
Ama hiçbir zaman ayrılığa yenilmedim ben.*
Çünkü ben seni sensiz yaşatacak kadar çok seviyordum.*
Bir gülüşüne bedenimi ölümün ayak uçlarına serecek kadar çok seviyordum seni.*
Çünkü; sen benim nefesimdin.*
Cünkü biz seninle güneşe mevzilenmiş sabahların avuçlarında vuslata gülümseyecek iki sevda tohumuyduk dallarında hep mutluluk çiçekleri açacak…

Şimdi benden uzaklarda olsan da gecenin karanlığında “ umuda gülümseyen “ o gözlerini düşlüyorum.*
Adını bilmediğim rüzgarlara seni anlatıyor, gökyüzümden gelip geçen turnalara seni soruyorum.*
Bensiz uzaklarda mutlu olduğunu duydukça bir çocuk gibi seviniyorum.*
Gitsen de ben hala sendeyim sevgili.*
Gözlerini gördüğüm ilk günden beri ben hep aynı yerdeyim.*
Unutma sevgili; sana göre “ hiç yaşanmamış “ , bana göre “ hiç sonlanmamış “ sevda masalının iki kahramanıydık seninle..*
Mavi bulutların kirpiklerinde yıkanmış cümlelerin vuslat kokan satırlarıydık biz seninle.. Birbirimize severken ne savaşlar verdik seninle..*
İmkansızlığı kelimelere ilmekleyip kavuşmalarımızı*
Ahirete erteledik.*
Aynı gökyüzünün altında gezinip aynı baharlara gülümsedik.*
Aramıza devasa yalnızlıklar örüldü, sevdamız emeklerken bize kör uçurumlarda tek başımıza yürüme reva görüldü.*
Aynı baharda yaşarken ayrı çöllerde düştük seninle..*
Aynı kirpiklerinden akan iki damla gözyaşı iken sen baharlara gelin oldun ben ise toprağın kanayan yaralarına bir dirhem tuz…

Gülüşlerimi yüreğine takıp tüm imkansızlığa inat bir gün kavuşabilseydik seninle ; yağmura aldırmadan saatlerce dans edecektim seninle gökyüzünün şahitliğinde.*
Sırılsıklam olmuş tenine taze gülüşlerimin sıcaklığını serip adaklar adayacaktım her nefesine.. Yağmur sonrası gökkuşağının güzelliğini çalıp baharın taze gelinciklerini örecektim naif yüreğine..*
Söyle ey yar; bulutları saçlarıma indirip bir bahar günü gelecek misin gülüşlerimin sıcaklığına ? Söyle ey yüreğimi acılarına adadığım sevgili; dönecek misin yüreğimin yalnızlığına ?*
Eşlik edecek misin yağmurla gözyaşlarımın dansına?*
Şahitlik edecek misin seni “ sensiz “ yaşatmama ?*
Kelimelerin susmalarına üzerine örtüp ben satırlarda gittiğin güne ağıtlar yakıyor olacağım. Sensiz yaşadığım her güne gitmiş olsan da yaşadığım aşkın mutluluklarını bulutlara yazıyorum olacağım.*
Ve sen yazılan bu satırlardan habersiz “ bensizliğe “ uyandığında ben sana nefes alıyor olacağım…*
Gitsen de benden, ben hala seni seviyorum çünkü biz seninle hayat kadar yalan, ölüm kadar gerçektik..

İsmail SARIGENE

__________________
Yürürken başımın yerde olması sizi rahatsız etmesin.Benim tek derdim; yere düşen edebinize takılmamak..