Ruminasyon, aynı konular ve duygular hakkında ısrarcı ve istemsiz şekilde tekrarlayan, karmaşık bir zihinsel süreçtir. Kişiyi sonsuz bir öz eleştiri döngüsüne hapseder ve başa çıkması oldukça zor bir süreçtir.

Önemli kararlar alma aşamasında bir dereceye kadar hepimiz tekrarlayan düşüncelere maruz kalabiliriz. Ancak bunun sürekli olması önemli ruhsal bozuklara neden olur ya da bunları şiddetlendirebilir.

Ruminasyon, Latince ‘’ruminari’’ kelimesinden gelir ve Türkçe karşılığı ise geviş getirmektir. Ruminasyon yaptığımızda aslında kısmen sindirilmiş düşünceleri çiğniyor oluruz. Yani bu bir tür duygusal reflüdür.

Ruminasyon genellikle çözümlenmemiş çatışmalar, bastırılmış anılar , yerine getirilmemiş arzular veya dürtüler ile bilinç dışından beslenir. Çocukluk deneyimleri psikolojik gelişim üzerinde kalıcı bir etkiye sahiptir. Bu nedenle, özellikle erken yaşam deneyimleri ruminasyonun gelişimi için önemlidir. Tutarsızlıklarla dolu deneyimler veya güvensiz bağlanma yaşayan kişiler, karşılanmamış duygusal ihtiyaçlarını telafi etmek için ruminasyona daha yatkın olabilirler.

Kendini keşfetme, anıları, duyguları incelemek ve deneyimlerimizi işlemenin önemli bir parçası ve iyileştirme kaynağı olabilmesine rağmen aynı zamanda kendini suçlama döngülerine de yol açabilir. Çünkü işleme ve ruminasyon farklı şeylerdir. İkisi arasındaki farkı nasıl ayırt edeceğinizi öğrenmek ruhsal sağlığınız için önemli olabilir.

Ruminasyon

• Genellikle kendini suçlamaya ve utanca yol açar.
• Çözüm veya iç görü üretmez
• Başkalarını suçlamaya yol açabilir
• Karamsarlığa ve olumsuzluğa odaklanır

Duygusal İşleme

• Kabullenme duygusuna yol açar
• Çözümler ve iç görüler üretir
• Kişileri ve durumları perspektif içinde değerlendirilmesini sağlar
• Kişilerin iyimserliği ve olumluyu aramasına yardımcı olur

It’s hard to beat a person who never gives up.