Çevrimdışı

Çok sevdiğin birisinden ayrıldığın da önce parmak uçların başlıyor sızlamaya. O ilk telaşta sağa sola vuruyorsun yalpalayarak. Saçma sapan telefon numaralarını çevirip saçma sapan şeyler öğrenmeye çalışıyorsun. Olmadık insanlar ile konuşuyorsun. Dostların anne baban kimseyi görmüyor gözün, alkole teslim ediyorsun kendini. Onunla geçen bütün güzel günler geliyor aklına ve tek tek hepsi için değermi
ydi neden gittin diye soruyorsun yokluğuna. İlk dağınıklıktan sonra yüreğin de muhteşem bir acı ile irkiliyorsun, ağlamaklı geceler başlıyor, bir arkadaşınla konuşurken ansızın ağlamıyor resmen zırlıyorsun, çocuk gibi bildiğin saf masum çocuk. Bu arada hayat akıp gidiyor, giden gittiği yer de mutlu belki de mutsuz... Sonra bir iki gün deliriyorsun taşları tekmeliyor bardakları fırlatıyorsun eski sevgililer arıyorlar. Bu kız için mi ağlıyorsun ? Ahh yakışmıyor sana !!! - Oysa hepi topu bir kadını yitirdin, başka bir kadın daha var muhakkak dünya da. Yaşamak zorun da olduğunun acı da olsa varıyorsun farkına. Hani şöyle baktığın da geriye ilk değil ki bu terk ediliş hatta son olma garantisi de yok.

Durup düşünüyor insan o agrasif kişi gidiyor sakinleşip hatta gömülmüş bir ceset gibi oluyorsun.. Hani aşk bittiğin de attığın aşk yok yalan naralarının yanlış olduğunu anlıyorsun. Bizi böyle toprağın dibine sokan aşk değil de neki? Sadece O aşkı bilmiyordu hepsi bu.
Lakin tek kötü yanı şuki bir sonra ki aşka güvensizlik ve nefretle başlıyorsun. Dünyadan sevgiyi ve güveni çıkardığımız da bize ne kalıyor ki ? Kadınlar diyor ya, - Adam yok ki !!! Adamın kıymetini bilen kadın varmı ki ?

Bakıyorum şimdi penceremden elinde tespih sallayarak psikopat gezen gençlere ceplerin de sallama. Yahu ben kalbim de bir ekmek bıçağı ile oturuyorum. Biten sevdalara.... 16.08.2010.

 

Çevrimdışı

Mükemmeldi, pardon size mi ait yazı ?

 

Çevrimdışı

Evet, beğendiğiniz için teşekkür ederim.