Çevrimdışı

Vakti zamanında birbirini çok seven bir çift varmış.
Her evlilikte olduğu gibi kavgalar, fikir ayrılıkları baş göstermiş ve anlaşamaz olmuşlar.
Birbirlerini ne kadar sevseler de bir türlü alttan alamıyor kendilerini haklı görüyorlarmış.
Gel zaman git zaman bu çift odalarını ayırmaya karar vermişler.
Kapıları karşılıklı olan odalarından her sabah çıkarken asık bir suratla çıkar ve aynı evde yaşamaktan hiç keyif alamaz hale gelmişler.
Kadın ne kadar düşünüp etse de, sağdan soldan fikir alsa da eşini bir türlü ikna edemez olmuş.
Kadın günler sonra ne yapacağını bulmuş. Hemen en yakındaki camcıdan oda kapılarının dışına bir ayna taktırmış.
Böylelikle her ikisi de kapısını açınca önce kendi asık suratlarını ve perişan olmuş hallerini görecek ve kendilerine bir çeki düzen vermeleri gerektiğini anlayacakmış.
Başlangıçta aynalarda kendine çeki düzen veren çift sonrasında hatasını anlayarak birbirlerinin sevgi aynası olmaya karar vermişler.
Bizlerin de bir aynaya ihtiyaç duymadan kendimize vermemiz gereken çeki düzeni ve güler yüzü her daim hatırlamamız gerekiyor.
Yaşamın tüm güzellikleri içimizde saklı. Bunu görmek ya da göstermek için bir ayna bile az gelir…


alıntı

 

Çevrimdışı

fıkrasına gülünmeyen adamın fıkrası gibi

 

Çevrimiçi

kapıyı oluşturanlar için:

(bkz: kapı kasası)
(bkz: kapı kanadı)
(bkz: pervaz)
(bkz: mentese)

 

Çevrimdışı

ben ; ''Aynalı kemer ince bele. Bu can kurban tatlı dile. Seher vakti bir güzele vuruldum.'' demeye geldim, gidiyorum. Çok nayifim biliyorum söylemenize gerek yok. Şimdiden çok mersi. BY!