Çevrimdışı

Ey yüzünü ay ışığı çizmiş çocuk!
Alnı başlanmamış bir defter,
Bakışları bembeyaz bir gökyüzü olan;
Birgün elin kalem tutunca,
Yazacaksın yazını toz duman içinde:
Karanlık kadınları, sevgisizlikten anneleri,
Kanserli bir serçenin yavaş yavaş tükenişini...
Ve daha kirletilmemiş sözcükler, düzgün olmayan kelimeler...
Çocukların mahzunluğunu balkonlarda....
Acıdan damıtılan güneşleri...

Bilirim, ölümler hep sana kalır.
Hep yorgun akan anne kucaklarını,
Esirgenmiş düşleri yazacaksın.
Burada; güneşin hep uykulara durduğu yerde

Bilirim,
Bilirim, ölümler hep sana kalır.
Hep yorgun akan anne kucaklarını,
Esirgenmiş düşleri yazacaksın.
Başka kardeşlerini de unutma!
Yuvası yağmalanmışları, ellerinden katıksız ekmeği alınmışları,
Sonra kurşun yemişleri.
Birgün elin kalem tutunca,
Bunları yazacaksın değil mi?

Ey yüzünü ay ışığı çizmiş çocuk
Gönül bağladım sana, umut bağladım sana
Filistin, Çeçenya’yı, ihanet susuşları
Ve kurşun yemiş olan kardeşlerini unutma
Sen kör olma, sağır olma, sen dilsiz olma çocuk
Elin kalem tutunca yazacaksın değil mi?

Yaz ki alınlarında ihanet,
Secdeleri altına,
Kıbleleri kadına ve dolara endeksli beyler;
Utanır Belki çocuk!

Bir gün utanır elbet.
Ey yüzünü ayışığı çizmiş çocuk!
Gönül bağladım sana.
Sen ki kör,sağır ve dilsiz olma,
Hainlikler karşısında.
Bunları yazacaksın değil mi, ellerin kalem tutunca...

Bünyamin DOĞRUER / Kıpırda Ey Özgürlük..

__________________