Geç kaldım;

Kendime,
Kendime geç kaldığım gibi her şeye(!)

Tutundum sana, düşeceğimi bile bile!

Cemre!

Biliyor musun?

Yalnızlığı, Yalnızlığımı,

Biriktirdiğim gözyaşlarımın pencerede asılı olduklarını,

Artık siyahların bana yakışmadığını ya da yakıştıramadığımı,

Ve daha önemlisi de hakkımda ne çok şey bil/me/diğini.!

Cemre gel ve düş gönlüme.!



Bilmiyorum, payıma düşen bu kaçıncı cemre

Ama gelmedi baharım, yazım

Kaç cemre düştü bitmedi kışım

Cemre; uzat/ma/ kış sürgünümü,

uzat/ma/ dünya sürgünümü,

uzat/ma/ hicran sürgünümü…



Cemre;

Açmak için seni bekleyen güller var,

Sarılıyorum güllere, dikenlerini düşünmeden,

Gelmedin diye, kanla suluyorum onları.



Ve ben,

Cemreye itafen;

Gel cemre, gel ve düş gönlüme, düş gönlüme…

Gönlüme düş cemre

Düşüme düştüğün gibi… Gönlüme de DÜŞ…(!)