Bu cümle Ayhan Işık gibi fakir ve gururlu erkeklerin Belgin Doruk gibi zengin ve havalı kadınlara aşklarından ölseler de ezilmeyi kabul etmediklerini göstermek istediklerinde kullandıkları bir cümledir.
Cümle, içinde, yüksek derecede iltifat ve gurur taşır, hiçbir Türk erkeğinin çirkin kıza aşık olmadığının, aynı zamanda aşkı için gururunu çiğnetmeyeceği ve doğrulardan kaçmayacağının ispatıdır.