İcimden gelen her şeyi paylasmak istiyorum burada.

-Bugüne kadar inanmak istediğim her şeye inandım.
Sonunda öleceğimi sonunda kanayacağımı bildiğim halde istediğim her şeye inandım.
Bir şeyleri elde etmeye çok yakın hissettiğimde de kaybettim..
-Angutsun yani?
-Evet.

Hissettiğim şey işte tam olarak bu.

“Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
Bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim şu kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?”