Yıllar önce tanıdım onları.Tanıdım dedimse öyle senli benli bir tanışıklık değil.Her yaz göl kıyısındaki o,küçük eve gelirler.Yürüyüşe çıktığım günlerin birinde "günaydın " dedim yaşlı çifte.


Samimi bir karşılık alınca sohbet ettim kısa süre, hal hatır sordum.Diğer günlerde rutinleşti bu selamlaşmalar.Sonra öğrendimki,karı koca öğretmen emeklisiymiş.Kadın yıllar önce felç geçirmiş.Sol tarafı tutmuyor,zor yürüyordu.Pek çok işini eşi yapıyor.Parkta yürüyüşe çıkarıyor,balkonda saçını tarıyor,bulaşıkları yıkıyor,eşinin yemeğini hazırlıyor.



Oradan her geçişte içim titrer onların hallerine....Bu ne büyük bir sevgidir...



Örnek olmalı tüm insanlara...Genç ve sağlıklı iken nasıl olsa zaman geçer,başkalarına ihtiyaç duymadan yaşayabilirsin.İnsan ,insana böyle zamanlarda ihtiyaç duyar."Ne ekersen onu biçersin" örneğin;gençken ve sağlıklıyken,güçlüyken sevgi ekersen,hastalığında, yaşlılığında sevgi biçersin.



Bu yaz yine geldiler."Geç kaldınız " dedim.Bey,"öyle oldu "dedi.Hanım ise,"ben rahatsızdım" dedi,zor duyulan bir sesle.O küçük evin balkonunda bazen çay içerken,bazende gülüşürken görüyorum onları.Gerçekten öyle mutlu öyle sevgi dolular ki duygulanmamak mümkün değil.



Her gün oradan geçerken,böyle bir sevgi için neler verilebileceğini düşünüyorum.Sevgisiz insanların dünyasında.Evinde bir çiçek yetiştirmeden,bir hayvan okşamadan,bir kuşa yem atmayan,çocukların seslerinden rahatsız olup kovalayan,insanlar acaba nasıl bir sevgi büyütüyorlardır yüreklerinde.Her yıl yeniden anlıyorum,sevginin her şeyin üstesinden gelebileceğini,onları gördükce...



Bu sabah yine geçtim, evlerinin önünden.Hanım daha çıkmamış,balkona.Bey balkonu toparlıyor.Bir elinde çaydanlık,radyonu n düğmesini çeviriyor.Nostaljik bir radyoları avr,balkon duvarının üzerinde.

Dönüşte bu kez bey yok,hanım oturuyor balkonda.Selamlaşıyoruz,hal hatır soruyorum.



Çiçeklerden,radyodan konuşuyoruz.Bey alış verişe gitm,iş.Radyoda insana huzur veren şarkılar çalıyor.Şarkı tanıdık geliyor.,"güzel şarkı" diyorum.Hanım biraz hüzünlü,"beni anlatıyor" diyor.Gözleri doluyor,belli belirsiz."Nasıl?" diyorum."Dinle bak" diyor..Şarkıyı dinledim,bir şey demeden uzaklaştım.Eve gelinceye kadar dilimde o şarkı,gözlerimde bu yaşlı çftin görüntüleri gitmedi.



"ben gamlı hazan ,sense bahar,

dinlede vazgeç,

sen kendine kendin gibi bri

taze bahar seç...

olmaz meleğim,böyle bir aşk,

ben de vakit geç,

sen kendine kendin gibi bir,

taze bahar seç..."



Ne demek istemişti hanım,"beni anlatıyor" derken?Eşinin kendini hasta bir kadına adamasını mı?Bilemiyorum.Ama bildiğim bie şey var ki:dilerim herkes,ama herkes böyle bir sevgiye sahip olur...



Ayşe Sönmez Bulut