Çevrimdışı

Kadıköy Belediyesi, Gezi eylemlerinin birinci yıldönümünde Gezi olayları sonucunda hayatını kaybedenler için afişler astırdı
Faruk Tarınç’ın çiziminin kullanıldığı afişlerde ‘Daima Bizimlesiniz, Daima Sizinleyiz’ yazıyor. Kadıköy Belediyesi'nden alınan bilgilere göre afişler dün asıldı.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Hürriyet'ten Zeynep Bilgehan'ın Faruk Tarınç'la yaptığı 21 Mart tarihli söyleşi şu şekildeydi:

Hepsini bir karede buluşturan illüstrasyonun çizeri Faruk Tarınç, ağlayarak yaptığı eseriyle ilgili “Bu çizimi herkes kendi cümleleriyle sahiplensin” diyor.

Sosyal paylaşım sitelerinde 18 Mart’ta dolaşıma giren ve binlerce kez paylaşılan karakalem çalışmasının çizeri, Mimar Sinan Üniversitesi mezunu Faruk Tarınç. İstanbul'da yaşayan 33 yaşındaki Tarınç, kendisini konsept, karakter tasarımı ve illüstrasyon konularında kanıtlamaya çalışan biri olarak tanıtıyor. "Son yıllarımı mobil ve bilgisayar oyunları sektöründe geçiriyor, işle hobilerimi birleştirmeye çalışıyorum” diyen Tarınç, çok paylaşılan illüstrasyonuyla ilgili sorularımızı cevapladı:

Bu çizimi ne zaman yaptınız?

Berkin'imizin acı kaybı kırılma noktası oldu ve çizimi bir buçuk hafta süren aşamalı bir sürecin sonunda nihayet tamamlayabildim. Sosyal medyadaki insanların sesleriyle beslendim. O yüzden bu çizimle ortak duygularımızı, öfkelerimizi, umutlarımızı aktardım.

ÇİZERKEN GÖZ GÖZE GELDİM

Çizimi paylaşan herkes bakarken duygulandığını belirtiyor; siz çizerken neler hissettiniz?

Normalde teknik açıdan beklediğim zorluklar yerini ruhsal ve psikolojik zorluklara bıraktı. Gözlerim dolup ağlayarak bölündüğüm çok oldu. Benzetmek için kullandığım referans fotoğraflarda kaybettiğimiz o canlarla göz göze gelmek çok sarsıcı bir durumdu. Her seferinde her karakterde tekrar tekrar toparlanıp odaklanmaya çalışmak yıpratıcıydı. Ödenemeyecek olduğu bilinmeden bizden onlara olan borcumuzu yerine getirmemizi bekler gibiydiler. En azından ben öyle algıladım, algılamak istedim.

NE İSMİ VAR, NE SANATÇISI

Çizimin bir ismi var mı?

Çalışmanın ne bir ismi ne de sanatçısı var. Bu çizimi herkesin kendi cümleleriyle, kendi koydukları isimlerle sahiplenmesini istedim. Öyle de oldu. Bundan dolayı çok mutluyum. Çizimin gördüğü ilgi tarif edilemeyecek bir onur ve gururun yanında üzerimde ciddi anlamda sorumluluğu da beraberinde getirdi. Herkesin son derece hassas olduğu bu kırılgan konuları çalışmalarımda yine hepimizin duyarlılığına yakışır ölçüde sahiplenip koruyacağımın bilinmesini istiyorum.

BURAKCAN İÇİN ÖZÜR DİLERİM

İllüstrasyonda Gülsuyu’nda öldürülen Hasan Ferit Gedik’i ve Okmeydanı’nda öldürülen Burakcan Karamanoğlu’nu ayrı çizmenizin özel bir sebebi var mı?
Bahane olamaz biliyorum ama bu hata benim. Hata, eksik referanslar sonucu dikkatsizliğimin de etkisiyle oluştu. Neyse ki iyi niyet gözetilerek bu eksiği tamamlamam için beni uyaran yüzlerce insan oldu. Haklı sitemleri üzerimde toplamış olsam da bu durum çalışmayı birlikte tamamlama adına anlamlı bir düzeltme oldu. Bu eksiklik için bir kez daha özür diliyorum.

Peki, Burakcan?

Burakcan’a beslememiz gereken hoşgörüyü barışın ve kardeşliğin sembolü olarak görüyorum ve herkesin bunu görebilmesine yardım etmesini umduğum çizimi ayrı olarak resmettim. Bu kısımda kat edeceğimiz en ufak yol bile tüm çabalarımızın en somut adımları olacaktır. Tüm temennim bu yönde.
Kaynak:Posta

__________________
Hep söylüyoruz namaz 5 vakit, ahlak ise 24 saat farzdır.

 

Çevrimdışı

Bu fotoğraftaki acıyı görmek için sadece bakabilmek yeter ama bakmak ve görmek arasındaki o fark arasında kaybolduk hep. 1 yıldır garip şeyler oldu bu ülkede, acının tarifi olamaz mümkün değil, annelerin gözyaşları hiç dinmez bu ülkede, mümkün değil ama fark edilemeyen bir güzellik de doğdu. Ne olursa olsun, birlik olabilmeyi öğrendik. Yarın yine o birliği göreceğiz, İstanbul'da, Ankara'da, İzmir'de, Eskişehir'de, Mersin'de, Hatay'da, Diyarbakır'da, kısacası bu ülkede yarın o birliği, o beraberliği, aynı şeyi söylemeyi, elleri aynı anda havaya kaldırırken her elde farklı bir anlamı tekrar göreceğiz. İnsanların birlik olmasından korkanlar yine acımadan saldıracaklar, ne olur bıraksalar? Ne olabileceğini biri söyleyebilir mi? Söyleyemez, çünkü ondan da korkarlar. Bu bir anmadır, bu savaş değil, evet altında bir savaş yatıyor ama bu birilerine zarar vermenin savaşı değil, bizim için öyle. Bu fotoğrafa her gün birini ekledik biz, Geziyle başlayan o ruh her olaya yansıdı. Nerede haksızlık oldu, çıktık sokağa, döküldük, bağırdık. Duysunlar istedik, duymadılar. Benim içim acıyor, şimdi yarın yine birileri bayılacak, birileri astım krizlerine girecek, habersiz miniklerin gözleri acıyla yanacak, tüm gün gaz yiyenler eve gelince mide yanmalarıyla, boğaz yanmalarıyla uykuya dalacak ama içi hiç rahat olmayacak. Bizi bıraksalar ne olacak? Sadece biz toplanıp onları anacağız, acımızı bir kez daha yaşayacağız, ki acılarımız hala çok taze. Özellikle kendi adıma konuşursam, gerçekten çok taze. Bu duyarlılık, bu öfke, bu birlik ya da adı her neyse, bunun adı sadece Gezi değil, bunun adı insanlık. Kardeş olabilmek. Onlar bundan o kadar korkuyordu, yarın bizim canımızı yine okuyacaklar ama unuttukları bir şey var, bunu bir savaş sanıyorlarsa eğer, öldürmekle bitmeyeceğimizi bilmeleri lazım, kendini Counter Strike oynuyor sanan veletleri polis yapıp da üzerimize salmalarından korkacak olsaydı insanlar, o meydanlar boş kalırdı ve onların bu inadı daha çok anayı ağlatacak, oysa bir kere durup dinleseler, belki anlarlar. Bu dediğim imkansız geliyor şu an, polisi halkına düşman, halkını polisine düşman yapan bir sistem oluşturdular, başardılar ama biz bütünüyle halkız, elbet bir gün kazanacağız!

__________________

If you can't measure it, it doesn't exist.