Çevrimdışı

Bu yazıda anlatılanlar hayal ürünü olmayıp ayvansaraydan başlayıp pendikde sona eren bi yolculuğun özetidir.Gerçek kişi ve kurumlarla (yani benimle) ilgisi vardır..!

Öncelikle şunu belirteyim 500T'de bulunmak bi ayrıcalıkdır.

sevgilinizden mi ayrıldınız?
dersleriniz kötü mü gidiyor?
ailenizle aranız mı bozuk?
montla zcmayın! 500t'ye binin.topkapı'dan başlayın,tuzla'da inin..

Pazartesi sabahı..

o bir buçuk saatlik yolda, içinde maksimum sayıda insan istiflenmiş halde 90kmph ile giden bir otobüsümüzde yorulan istiflenmiş insanlarımız ineceği durakta inedursun, tazecik, yorulmamış insanlar da onların yerini alır her durak. oturacak yer bulmak mümkün olmasa da, insanları iyi takip ederseniz kalkan insanın yerine hemencecik çökebilirsiniz. ki bunun için zeki, çevik ve atılgan olmanız gerekmektedir. zira o koltukta gözü olan diğer insanlardan bir şekilde sıyrılmalısınızdır. ilk başlarda -tecrübesizliğimden- pek atik davranamayan bendeniz, bir haftanın ardından kedi gibi atik olmayı öğrendim. insanların vücut dillerinden inecekleri durağa ne kadar kaldığını anlıyor, ona göre pozisyonumu alıp doğru zaman geldiğinde işi bitiriyorum. oturduğunuz takdirde eziyetin biteceğini sanıyorsanız yanılıyorsunuz. yazın yakıp kavurduğu şu günlerde, yüzünüze yüzünüze vuran güneşten, omzunuza yaslayan amcadan kurtulma şansınız var olsa da, murphy amca her daim devrededir.

sabah oturacak yer bulmuş olmanın rahatlığı içerisinde kulaklığımı kulağıma takarken ilerlerden bir yerden [göremiyorum tabii ki] bağrış çağrış sesi geldi, 500T otobüs şöförlerimiz sağolsun otobüslerde hır gür duymaya pek alışkın olan bendeniz, pek takmadım bu durumu haliyle. ancak, bir sonraki karede, şöför ayakta duran yolcuların tutunduğu tutangaçlara tutunup adeta olimpiyatlarda altın madalyayı hedefleyen atlet hırsıyla kendini bu tutangaçlar sayesinde yukarı kaldırdı. düşünün, yeni oturmuş güne lanet ederek kalkmış bendeniz, sadece tavanı görebiliyorken, şöförün bu tutangaçlar sayesinde -omzunun tavana değeceği kadar- yükselip iki üç yolcuyu tekmelediğine şahit oldum. muavin ise yumruk ve tokatlarıyla şöföre destek oluyordu. ayırmaya çalışan bir yolcu 42 numaralı iskarpini göğsüne yiyince yerine oturuverdi. daha sonra tekmeyi yiyen yolcunun daha gerilere gitmesiyle -e şöför haliyle o kalabalıkta ilerleyemedi o yükseklikten- küfürleşmeler tehditler boy göstermeye başladı. sorunun yolcunun para vermeden kalaalık arasından sıyrılmaya çalışmasından kaynaklandığını düşünsem de, atletik şöförümüzün nasıl olup da böyle bir tepki göstermişliğini anlamış değilim. tabii daha sonra otobüsteki ağır abiler duruma müdahale edip şöföre laflar giydirmeye, kenara çek karakola gidelim demeye başladılar. karakol/polis lafını duyunca sakinleşen şöförümüz küfürlerle yerine oturmuş otobüsü sürmeye devam ederken, muavin hala yolcuya tehditler savurmakta aşağı inmesini sert bir dille söylemekteydi.

Bu olaydan hemen sonra rahatlamış bir şekilde yolumuza devam ettik ve köprüyü geçtik.

Kavacık'dayız..

Olaydan sonra bütün sinirini boşaltmış olan şoför, profesyonelliğin ve yılların getirdiği tecrübenin verdiği özgüven ve karizmayla yağ gibi makasa giriyordu sağlı sollu. ben ise şofürün hemen arkasındaki ikili koltukta, bu seferkinin diğerlerine benzemediğini çoktan anlamıştık ve haklılığımızı 3 dakika sonra ön konsoldan gelen kıvılcımlar pekiştirecekti. akbil cihazının hemen altında bulunan kapaklı bölmenin kenarındaki açıklıktan gelen ışıklarla adrenalin tavan yapmıştı. tam o anda şoförün ağzından şu kelimeler döküldü:

- muharrem araba alev aldı.

ardından otobüste oluşan o inanılmaz heyecan dalgasını anlatmam mümkün değil. herkes verdiği paranın, bastığı akbilin karşılığını fazlasıyla almış olmanın tatmini içinde sağa sola kaçışma hazırlığına başlamıştı bile. o sırada arka sıralardan gelen ve neden otobüste olduğunu kimsenin bilmediği 3. bir iett görevlisi sessizce yaklaştı, tem otoyolunun ortasında duran otobüsün alevini söndürdü ve aynı gizemle geri gitti.
500t ahalisi, kahraman şoför ve muavin muharrem ile birlikte yanık kablo kokusu eşliğinde tuzlaya doğru yoluna devam etti.

Bunlar gibi onlarca efsane ve hikaye duyabilirsiniz 500T'de.milyon tane efsanenin dönmesine rağmen, sırf merakı gidermek için bile olsa belki de en az bir kere binilmesi gereken otobüs hattıdır 500T.

500t demek aslında 500türkiye'dir. t, türkiye demektir burada. türkiye'nin tüm bileşimlerini yansıtır. ben daha türkiyeli bir ortam görmedim.

İstanbul'a ilkkez gelip bu tadı yaşamak isteyenlere nacizane tavsiyem.istanbul'un mobil semtidir 500T.ürkütücü bir manzaraya sahip olduğu düşünülsede demirden don giyilip, bir kereliğine denenebilir.

 

Çevrimdışı

Bir 500T şöferi derki...

Ben yolcunun zeki çevik ve çelik donla gezenini severim ...

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] sevgilisini fortdan kurtarmak için kendi totosunu feda eden erkek modeli bu hatta ortaya çıktı.!

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] ozaman bu hatta damlı binilmez
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] sıcacık bi dokunuşdur 500T hîssetin hîssettirin.!

Tarihi bi bilgiye ulaştım,paylaşmak şart oldu..!


istanbul'un fethi sırasında karadan yağlı kazıklarla bizans sularına yürütülen otobüslerdir. fethi gerçekleştirmek için otobüslere doldurulan yeniçeriler arasında çıkan isyan ve kargaşa, tarihe birinci yeniçeri isyanı olarak geçmiştir. bu isyanın, arkaya ilerlemeyen acemi oğlanlar'la, ön taraftan bastıran humbaracılar arasında çıktığı sanılmaktadır. tarihi yarımadanın son durağında arka kapıdan binmeye çalışan bizans birlikleriyse, bu esnada lağımcıların yoğun taarruzu sonucunda sonraki otobüse püskürtülmüştür. fethin başarıyla gerçekleştirilmesinden sonra bu otobüslere, içine sığabilen yeniçeri sayısı uyarınca 500 kod adı verilmiş ve tebanın kullanımına açılmıştır. t ekiyse, osmanlı yıkıldıktan sonra kurulan yeni cumhuriyetin (türkiye) adına binaen eklenmiştir (ilber ortaylı, bir fetih nasıl gerçekleşti?, 2013).