Çevrimdışı

Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafındaki güzelliklere bakıyormuş. "Evrim ne güzellikler yaratıyor!" diye düşünüp mest oluyormuş.
Birden arkasında kocaman bir ayı belirmiş ve onu kovalamaya başlamiş.
Adam bütün gücüyle kaçıyormuş ama her arkasına bakışta ayının daha yaklaşmış olduğunu farkediyormuş.
Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala takılmış, ayi adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış.
Tam vurmaya hazırlanırken adam "TANRIM!!!" diye bağırmış.
Bir anda zaman durmuş, ayı donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş.
Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık hüzmesi adamın üzerine parlamiş.
Çok derinden gelen ilahi bir ses adama: - "Yıllarca bana inanmadın, yaratılışı kozmik bir kazaya bağladın, sana bu durumda yardım etmemi mi istiyorsun?

Seni sevgili bir kulum mu saymalıyım?" demiş. Adam utanç içinde: - "Biliyorum bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz." demiş.
Ses: - "Peki." diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş. Nehir tekrar akmaya baslamis.

Herşey eski haline dönmüş. Ayı pençesini indirmiş, iki pençesini de göğe doğru çevirmiş, ve konuşmaya başlamiş: - "Tanrım, senin rızkınla orucumu açıyorum, hamdolsun verdiğin nimetlere."

__________________

Rüzgarda savruk, Başına buyruk ~

 

Süperdi
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Bana şunu hatırlattı:

Bir adam, uçurumun kenarında intihar edip etmemeyi düşünürken ayağı kayar ve uçurumdan tam yuvarlanacakken bir ağaç dalına tutunur. Gökyüzüne doğru şöyle seslenir.

"Ey varlığına inanmadığım Allah! Eğer gerçekten varsan, beni buradan kurtar ki varlığına inanayım."

Gayb 'den bir ses gelir.

"Eğer sözünde samimiysen, o dalı bırak"

İşte gerçek inanç o dalı bırakmaktır.

 

Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.