Çevrimiçi

Adım Adem 37 yaşındayım. Evliyim iki kızım var ellerinizden öper. Aslen Sivaslıyım. O zamanlar bir iş vardı. Ayda bir İstanbul’a gidip gelmem gerekiyordu. Çok yorucu olsa da yapmak zorundaydım. Bir gün yine çıktım yola. Sivas’tan sonra Ankara’ ya da uğrayıp oradan istanbul’a geçecektim. Sabaha orda olmak için yola akşam çıktım. Tek başımayım yol çekilmiyor tabi. Ankara’nın girişine yaklaştım. Karanlık bir yerden geçiyorum uzunları da yaktım. Baktım kenarda biri otostop çekiyor. Bana dur işareti yapıyor.

Yaşlı 60 belki 70 yaşlarında bir adam. Dur işareti dediğim de bastonunu kaldırdı havaya. Bende o an durmak istemedim. Ne olur ne olmaz diye. Yaklaşık 1 km gittim aynı adamı kenarda yine gördüm. Çok korktum tabi. Acaba benzettim diye düşündüm.

“Hayırdır inşallah.” dedim. Yanaştım adama doğru durdum. “Hayırdır amca bu saatte burada ne yapıyorsun?” dedim. “Evladım, ben yolda kaldım. Beni Ankara’ya kadar götürür müsün?” dedi. “Gel amca.” dedim.

Adam cevap verdi ama yeterli gelmedi tabi.
Yürüyerek mümkün değil oraya gelmek. Adam bir de bastonla zor yürüyor nasıl gelmiş nasıl olmuş diye içim içimi yedi. “Aç mısın amca?” dedim. “Şu giriş yerinde yemekçiler var. Sana bir şeyler alayım.” dedim. “Yok, evladım sağ ol.” dedi. Bir sessizlik oldu adam hiç konuşmuyordu. Ben sordum aklımdakileri “Niye yolda kaldın amca başına ne iş geldi?” dedim. “Beni yolda bıraktılar arabadan attılar beni.” Dedi. Daha da bir şey anlatmadı. Yalnız arada bir yani 4- 5 dakikada bir “Sen beni Ankara’ya bırakıver.” diyordu.

Az sonra tekrar aynı şeyi diyordu. Biraz daha gittik. Amca tutturdu geri dön diye. Ama nasıl telaşlı. Geri dön diyor başka bir şey demiyor. “Amca nerden döneyim, niye döneyim, ne oldu sana?” diyorum ama yok geri dön diyor sadece. Allah’ım bunda da vardır bir hayır dedim. Dönecek yeri buldum döndüm. Bir süre öyle ters gittik. Sonra “Dur.” dedi. Durdum. “Buyur amca ineceksin herhalde.” dedim. “Evet, burada ineceğim.” dedi. “Amca niye gelirken söylemedin de geri döndürdün?” dedim. “Yolu karıştırdım.” dedi. “Hay Allah iyiliğini versin amca. Hadi Allaha emanet ol.” dedim. Tekrar döndüm Ankara yoluna.

Biraz gittikten sonra baktım ki yol kapanmış. O saate trafik var. Zincirleme kaza olmuş. 6- 7 araba birbirine girmişti. Belki bende dönerek bundan kurtuldum. Bilmiyorum ama bu olay bana hiç tesadüf gelmiyor. Amcayı iki kez görmem bir anda geri dön demesi. Ankara’ya gideceğim deyip daha gitmeden inmesi. Kurtulmam için gelen mucizeydi diye düşünüyorum. Belki de adam hızır olabilirdi.

__________________