Taktım bir kere ..

Aklımın uçlarında birşeyler kazınıyor bazen daha derin uçlarına indiğimde daha da yoğunlaşıyor. Az daha indiğimde gitgide çoğalıyor ay biraz daha inersem çıkacak türden değil , inmeyeyim dip boyutlara diyorum.

Düşüncelere dalıyoruz , birşey var ! Illa ki düşüneceğiz. Düşünüyoruz, bir durum yaşadık iyi ya da kötü diyelim. Iyi olduğunda; sevincimiz muhteşem zirvesinde düşünürüz o şekilde gelişen vakayı, kötü olduğunda; sorgularız kendimizi, savaş içerisine gireriz, kendimizde haklı yönlerimizi bulmaya çalışırız, cımbızla yaşadığımız vakayı çekmeyi bekleriz ,bir yerlerde doğru olan birşey var , çekeceğiz illaki cımbızla ama doğru yerimizde ! neden kötü vaka yasayalım bilemeyiz.

Taktım ,taktık bir kere düşüneceğiz.. aklımıza getiriyoruz yaşanan vakayı, sorgulatiyoruz beynimizdeki kılcal damarlarını ağrıyana kadar! Ağrısın umrumuzda değil! Devam ederiz , bir yolunu bulmaya çalışırız "niye böyle, bu duruma gelindi " diye .. hakliyken hakliyi ,suclu iken suçluyu bulmaya çalışırız.. hazmedememezlik duygusu da girer araya .. o da halt eder yerine sınır bozucu durumlar hale alır.. hamurun su ile karışımından ekmek elde ettiğimiz gibi tüm duygularımız devreye girer veee beynimizdeki devrelerin sigortası atar ve sonrasında yükleniriz karşı tarafa!!!!

"Aslında bu böyle değildi, şöyle oldu" tarzında yazarız, çizeriz lakin olan olmuştur aslında neyin çaba içerisine gireriz o anlık bilemeyiz işte tüm duygularımız homejen oldu ya! Katarız, batırırız, işin içinden çıkamaz hale getiririz ama pes etmeyiz ! "Verecek hesabı olacak " ya da " ben şu konuda haklıyım, kim demiş böyle olduğuna " durumları yaşarız..

Kandırmayalım birbirimizi o değil de niye takıyoruz ki doğru ya da yanlış farkeder mi? Olan olmuştur, yanlış da olabilir ,doğru da olabilir ,başkalarına kendimizi anlatmaya gerek var mı? Diye sorsam bile , yok takıntı insanlarız, beynimizin sigortasını atacak kadar, başımıza ağrıları sokacak kadar ,değişik canlı türden olduğumuz için, ilk kendimizi yakarız sonrasında karşımızdaki ınsanın beyninin psikolojisini bozacak kadar uğraşırız...

Böyle misiniz?

O zaman bi durun psikologlar ne diyor bu duruma " obsesif kompulsif " herşeye takıntı, zor bir hastalikmis tedavisi olunasi bir durummuş.

Bu durumları yaşıyorsanız siz bu hastalığa yakalanmissiniz, o halde geçmiş olsun
Acilen , ilk yardım psikologunuzu şimdiden araştırıp, randevunuzu belirleyin derim.

Klasik bir söz söyleyeyim hatta bir zamanların sanal sözü, o halde ;
"kafaniza tokadan başka birşey takmayiiiiiinn"
der ,geçerim de kimin umrunda ?