Çevrimdışı

Sustum,susuyorum,susacağım..

Bazen konuşmak isteyipte konuşamadığımız, ağzımızdan çıkacak kelimeleri bir türlü dışa aktaramadığımız, içimizde bin bir türlü kopmakta olan cümlelerimiz vardır ya hani! işte tam orası dediğimiz hislerimizi bastırılmış duygularımızla yaşarız..
Bunun adı "Susmak"

Neden yaşarız onu da anlamış değilim aslında..

Bırakın içimizdeki kopan fırtınaları, yaşadığımız ya da düştüğümüz fırtınalar felaket olacağına denizden tuttuğumuz bir balık gibi salıverelim gitsin.. konuşalım, anlatalım üç günlük dünya değil mi?
Bunun adı "Korkmak"

Korkun ne?
Niye bastirıyorsun duygularını?

Gelgelelim soruların cevaplarını bile bulamazken , kararsızlığımın kararsızlığının kararsızındayım durumuna düşmek gibi.. sorularımın cevabı yok!
Bunun adı "Kararsızlık"

Seninle oyun oynayalım mesela; saklambaç. Sen saklan, ben sayayım..
Başlıyoruz, o halde!

1,2,3.. sağım solum önüm arkam saklanmayan sobeee!
Saklandın demek,
oyun bozuyorum!!! ben gidiyorum.
Biliyorum ki ben seni bulmadan çıkmayacaksın ortaya pekala bastırılmış duygusu olan insanla neden saklambaç oynadın?
Bunun adı "Kaçmak"

Bu yüzden diyorum ki;
Sus,Susuyorsun,Susacaksın...

 

Çevrimdışı

Emeğine sağlık.Susan,kaçan,korkan bir insana karşı en büyük tepki belki de susmak.Kelimelerin ifade gücünü yitirdiği yerde sığındığımız bir sığınak susuşlarımız.Bazen vazgeçmişlik bazen de hala anlaşılabileceğimize dair inancımızın göstergesi.

__________________
Belki yağmura da gerek kalmazdı,
İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı..

 

Çevrimdışı

Teşekkür ederim canım seninde yüreğine sağlık o guzel yorumun için