Asker

tam çarşıya çıkacaktık, nizamiye nöbetçi uzman çavuşu kimlik ve künye kontrolleri yapacaktı. bölük bölük ayrılmıştı herkes. künyeler elimizde uzun ip belimizde, kimlikler cebimizde bekliyoruz. ben o sıra can sıkıntısından bu künyeyi sağ el işaret parmağına dolamak suretiyle sallıyordum. ama hiç farkında değilim komutanın bana baktığının. komutan geldi yanıma sen geri git dedi. "ben niye geri gidiyorum lan ben de haranlıyam" diyesim geldi de. emir verince adam, niye bile diyemiyosun. millet çarşıya çıktı ben sağ elimi dirsekten sola sağa sallamak suretiyle uğurladım arkadaşlarımı. allah belasını versin.

ondan sonra, komutanlar "bunu boynunuzdan hiç çıkarmayacaksınız" dedikleri için, bi kere de bununla yatarken kendi kendimi boğuyodum. çok deli yatarım ben. bi ara nefessiz kaldım, boynuma dolanmış bu. şehit oluyodum az daha. "ölürsem kim olduğum belli olsun" diye koydukları şey sebebiyle ölüyordum lan az daha. beynime kan gitmediğimden, ajanlar falan bastı hepimizi boğuyolar sandım bi an. baktım yanımdaki, üstümdeki adam osura osura uyuyolar. neden ben, allahım neden ben diye düşündüm. sakinleşip zinciri çözdüm sonra.

en son da askeriyeden çıkarken, künyeyi teslim etmeyin, adettir, sevgilinize verin dediler. herkes aldı sevgilisine götürdü künyesini verdi. benim sevgilim yoktu. kaldım öyle mal gibi. almak istemedim, zaten başıma bi sürü dert açmıştı. almak zorunda kaldım ama. şimdi saklıyom künyeyi. sevgilim olunca vericektim ona.

-madem sevgili olduk. al bu da benim künyem.
+ne künyesi bu be? yok muydu tek taş filan
-askeri künye kızım delirtme adamı
+ıııyyy piss. napıcam bunu ben istemiyom
-ne demek istemiyom sırf bunu vermek için sevgili olduk biz.

ayrılırsak geri alırım ama. o kadar askere gittik. bi daha gidemem valla. zaten her yerde yapıyolar lan onu. ne gidicem. o değil de bazı şeyleri kaçırıyor ya insan, onların geri dönüşü olmuyor bak. üzülmüştüm bi ara gerçekten. sevgililer birbirleriyle ayrı kalıyorlar, ölümüne özlüyorlar falan ya hani. askerdeyken beni birisi özlesin istedim hep. özledi de. ahmet, kamil, cihan. yandaki ankesörde konuşan çocuk:

-aşkım biliyorum ben de seni çok özledim sarılmak istiyorum sana

ben:

-olum siz beni özlediniz mi lan? cihanlar falan? sarılmak istiyon mu bana?

askerlik bitti künyeyi kaybettim ben. nede olsa sevgilim yoktu ve olmayacaktı diye düşünerek hiç saklamadım o künyeyi. O da doğal olarak "senin sevgili yapmanımı bekliycem lan" diyerek ortadan kayboldu.bahtımı, talihimi. sevgili yaptım bi zaman sonra. künye veremedik bari içten sarılmalarım künye hissi versin diye kobra gibi sarılıyorum kıza.

-asker arkadaşına sarılır gibi sarılıyorsun. sarılma.
askerde adamlara öyle sarılsam o abazanlıkla koğuştan çıkarmazlar neler yaparlardı bana biliyonmu kızım sen. en duygusal, en içten, en seksi sarılmamı yapıyorum dediği lafa bak.

sadece sarılma desen anlayabilirim. önceki sözler boş. keşke sadece sarılma deseydi. askerlik mi yaptın. kaç tane asker arkadaşı gördün? askerde sarılıyor muyuz olum biz? ben hiç asker arkadaşıma falan sarılmadım lan. aptal mısınız olum. ben kazandaydım. kantinde olan vardı. küfür ede ede bitirdik askerliği işte. bi tane üsteğmen vardı keplerimiz elimizde yemekhaneden daha yeni çıkmışız diye. muhabbet ede ede yürüyoruz. bu bizi bi gördü. "laaaan buranın kralı siz misiniz lan" diye bağırdı.

acemilikten yeni çıkmışız yanımdaki eleman, "efendim" dedi komutana. "efendim mi ne efendimi askeeeeeeeeeeer emret komutanım diyeceksin" diye bağırdı. sonra ulan noluyo bu herife niye bu kadar kızdı diye derken yanımdaki diğer eleman da açıklama yapalım durumu kurtaralım tribine girdi ama lafa "hocam" diye başladı. 15 günlük askeriz kendimizden rütbeli, üstün birini görünce hocam,efendim diyoruz napalım. komutan iyice delirdi "ne hocamı lan kim eğitti sizi gelin lan buraya paşa mısınız olum sizin askerliğiniz bitmez" diye bağırdı. ben de yanımdaki 2 eleman yüzünden ipi tuttuk madem, ben de bir şey yapayım dedim. "paşayız lan angut herif bizle yaşıtsın artistlik yapma bak" diyemedim ya la.

bu 2 öküz yüzünden çok çektirdi bu herif bize. ergenekon ve balyoz davalarını falan sırf bu herif için takip ediyordum. içeri falan atarlarsa gidip beyaz don, atlet bırakıcaktım. kinliyim çok pis bu adama. az süründürmedi. şaka değil, bildiğin az süründürmedi. neyse ya, adam kep çıkardık diye hayatımızı kararttı. böyle bi ortamda kim kime nerde sarılıyo lan?

gerçi bi kere duştayken bi çocuk duşun perdesine asıldı. duşta olduğum için haliyle çıplağım. son anda totoyu kurtarmak için zor tutundum perdeye, kafamı çıkardım (normal kafamı, ağzımın ve kulaklarımın da üstünde olduğu kafam. beyin falan da var içinde bazen kiminin olmuyo. karşımdaki eleman mesela. yok kesin. ondan eminim.)

-napıyosun içerde adam var görmüyon mu sığır
+abi ben arkadaş zannettim seni. hikmeeeeeeeeeet nerdesin maal ses ver lan.

arkadaşı zannetmiş duş yapan çıplak adamın banyo yaptığı yere dalıyo. arkadaşın olsam nolacaktı yani. at kafasına bak arada kaynatacaktı lan resmen.

neyse asker arkadaşına sarılmak öyle bi şey değil işte onu anlatmaya çalışıyorum. ayrıca bizim orda kimse kimseye sarılmıyodu. bi ayrılırken sarıldık birbirimize o da sayılmaz. bi g3'ümüz var sarılacak... (askerliği kazanda yaptım dumandan geberiyodum silah falan görmedim. ama duygusal oldu böyle. dur.) o da çok soğuktu, demirden yapmışlar silahı. tahtadan falan yapsalar halbuki. kışın rahat ederdik bari. hiç düşünmemişler.

o değil de biraz önce depresyondaydım daha sonra 7 sene önce bu zamanlar asker olduğum aklıma geldi. şu an değilim. kendi kendimi mutlu ettim şu an bak. ara sıra askerde olmadığımı aklıma getirip mutlu olayım bari. güzelmiş bu. bildiğin askerde değilim ben. vay anasını ya. süper lan.

__________________
Sırf başlayıp bitirebildiğim bir hikayem olsun diye, bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. Yazmanın eziyeti öğretecek bana; Hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.