Geçmişe dönüş -1

Geçmişten ders ve ibret almak, olayların sebeblerini tespit etmek arzusu çok eskidir. Türk destanlarına bakınca da bu gerçeği görüyoruz. Örneğin, Oğuz Kağan destanında bunu görebiliriz. Ay Hatun tarafından doğurulan çocuğun bir defa süt emdiği ve çok geçmeden konuşmaya başladığı,yürüdüğü , av kovaladığı, yiğit bir genç olduğu söylenir. Oğuz Kağan adlı bu genç günün birinde Tanrı'ya yalvarırken ortalık aniden kararmış ve büyük bir ışık huzmesi altında bir genç kızın ortaya çıktıgı ve bu kızın Kutup Yıldızı'nı andırdığını, Oğuz Kağan'ın bu genç kıza aşık olup onunla evlendiğini, üç çocuklarının olduğu belirtilmiştir. Bu çocukların adlarının; Gün, Ay, Yıldız olduğu söylenir.

Yine birgün ava giden Oğuz Kağan bir gölün kenarındaki ağacın kovuğunda oturan kızı görüp, güzelliğiyle Kağanın gönlünü ateşe atan kızla evlenmiş ve bu evlilikten de üç oğul sahibi olmuştur. Bunların adının ise; Gök, Dağ ve Deniz olduğunu efsanede belirtilmiştir.

Oğuz Kağan'ın "Uluğ Türk" adında, ihtiyar, akıllı, bilgili bir veziri vardır. Günlerden birgün Uluğ Türk'ün rüyasında gün doğusundan,gün batısına kadar uzanan bir altın yay ile kuzeye doğru giden üç gümüş ok görmüş. Bu durum Oğuz Kağan destanı'nda şöyle anlatılmış:


Uluğ Türk'ün öğüdünü dinleyen Oğuz Kağan, oğullarını toplayıp şöyle dedi: " Gönlün av istiyor; ama kocadım, kuvvetim kalmadı. Gün, Ay ve Yıldız, siz doğuya gidin Gök, Dağ ve Deniz size de batıya gidin".
Oğulları doğu ve batıya gittiler. Çok sayıda hayvan avlayan Gün, Ay ve Yıldız yolda buldukları altın yayı babalarına getirdiler. Bu durumdan memnun olan Oğuz Kağan bu yayı üçe bölüp oğullarına verdi.
Gök, Dağ ve Deniz de avlandıktan sonra dönerken yolda üç tane gümüş ok buldular. Bu okları babalarına getirdiklerinde Oğuz Kağan, bu üç gümüş okunu bu kardeşler arasında dağıttı. Bu olaylardan sonra Oğuz Kağan kurultayı toplayıp yaşlandığını belirterek topraklarını oğulları arasında paylaştırdı.

Buradaki destanda gördüğümüz kadarıyla Uluğ Türk adındaki ak sakallı, akıllı ihtiyar; tecrübenin ve bilginin devlet ile millet hayatındaki önemine vurgulamaktadır. Güç, akıl ve bilginin bir araya gelmesiyle bir millet mutlu ve refah yaşayabilir. Türkler islamiyetten önce ve sonra istişareye (kurultaya) önem vermiş ve danışmanlar neticesinde hareket etmiştir. Bu durum Türk devlet felsefesinin temel yapı taşıdır. Uluğ Türk gibi insanları, Bilge Kağan'ın Tonyukuk'unda, Cengiz Han'ın Gökçe Kam'ında, Osman Gazi'nin yanında Şeyh Edebalide görüyoruz.

Milletlerin hayatında güdülen hedeflere ulaşmak için güç şarttır. Yoksa kendisinden daha kuvvetli milletle savaşmaya kalkışmak ancak o milletin yok olmasıyla sonuçlanır. Zaman ve zemin beklenmeli kısacası bir millet'in sabrının çelikten olması şarttır.

Türk tarihinde Kürşad İhtilali'nin yeri ve önemi büyüktür. Kürşad, Göktürk hanedanından Çuluk Kağan'ın küçük oğludur.Üvey annesi olan Çin prensesi İ621 yılında babasını zehirleyerek öldürmüştür. Babasının yerine geçen amcası Kara Kağan, o zaman ki töreye göre abisinin karısı yani Çinli prensesle evlenmiştir. Kararsız bir insan olduğu o dönemin yetkin ağızlarından bilinen Kara Kağan, Çinli prensesin oyunlarıyla yanlış işler yapar. Zaten o dönemde gelen soğuk ve kıtlık yılları da bu döneme rastlayınca durumdan yararlanmak isteyen Çinler taaruza geçer ve Türkleri esir alır. Çinliler Göktürklerin prenslerinden biri olan Sırba'yı Kağan olarak atar lakin zayıf şahsiyetli olan Sırba'nın Çinlilerin oyuncağı olacağını bilen Türkler onun Kağanlığını tanımadılar. Bu durum karşısında kırk kişilik bir ihtilal komitesi kurulmuş ve bu komitenin başına Kürşad getirilmiştir. Eğer ihtilal başarıya ulaşırsa devletin başına Kürşad değil, abisinin oğlu Kağan olacaktı. Kürşad'ın hakan olmayacağının belirtilmesi, ihtilalin sadece millet için yapıldığının iyi bir göstergesi olmuştur. Kürşad ihtilali başarıya ulaşmasa da, esir olan bir milletin uyanışında büyük bir hamle olmuştur. Milletlerin hayat kaynağı fedakarca ölen evlatlarıdır.

Milletler varlıklarını ancak birliklerini sağlamakla güvence altına alabilirler. Türk milleti bunu başarabildiği için kaybolup gitmemiştir. Bazı milletler hiç devlet kurmamış, böyle lüzumu da hissetmemiştir. Kuranların nezdinde de devletin önemi farklıdır. Avrupa'nın bütün dillerinde "Vatan" kelimesi " Vaterland" olarak adlandırılır; yani vatanı baba olarak nitelendirirler. Biz Türklerde ise vatan toprağına "ana vatan", bunun koruyuculugunu yapan devlete'de Devlet baba" demişizdir. Türkler'in devlet kurma özelliğine en güzel örnek, büyük düşmanımız olan Çinliler'in bir atasözünü belirtmek istiyorum: " İki yahudi bir araya gelir şirket, iki Türk bir araya gelirse devlet kurar." sanırım bu söz Türkler'in hem devlete verdiği önemine hem de teşkilatlanmada ki üstünlük hallerine iyi bir örnektir.

Kaynaklar:
- Türk Tarih Felsefesi - Mehmed Niyazi
- Türkler ve Kağanlıkları - Prof.Dr. Ömürkul Karayev