Belirli Gün ve Haftalar Kapsamında Evrensel Değerlere Dair Yeni Bir Açılım Paketi

Modernite inşa edilirken, kaçınılmaz olarak bir takım şeyler yanlış ve/veya eksik yapıldı. Bu durum post-modernite ile iyice perçinlendi. Post-truth dediğimiz günümüz sosyo-politik akımında da her bir şey ya biraz eksik ya biraz fazla.

Örneğin, evrensel olarak belirli gün ve haftaların değerlendirilmesi aşamasında, çeşitli tematik ögelerin kutlanmasına, övülmesine, taşıdıkları anlamın ve değerlerin aşılanmasına, böylelikle hayatımızda bir yer edinmelerine, ortak paydalarda buluşulabilmesine ağırlık verdik. Elbette bu gayet faydalı ve kutsal bir şey, hiçbir şekilde yadsıyamam.

Yalnız şu da var ki, hepimiz yılda en az bir gün patronlarımızdan nefret edebilmeliyiz, ya da iş arkadaşlarımızdan, yahut müştelerimizden, veya ortaklarımızdan. Kısacası hepimiz mutlaka işimizle ilgili bir şeyden nefret ediyoruzdur, hatta mesleğimizden bile nefret ediyor olmamız muhtemeldir. Yılda en az bir gün sürekli kapıları gıcırdayan üst kat komşumuzdan nefret edebilmeliyiz. İllâ komşumuzdan nefret etmemiz gerekmiyor, kapılarından da nefret edebiliriz. Senenin en az bir gününde inatla telefonumuza gelen 0 850'li telesekreter çağrılarından nefret edebilmeliyiz. Kısacası, hepimizin nefret ettiği şeylerden ortak bir zamanda ve uygun bir zeminde toplu hâlde nefret edebilmeliyiz.

Bu noktadan hareketle, Birleşmiş Milletler'e defaatle yazdım. Gelgelelim BM, bu talebime her seferinde "nefret özendirilemez, kimse nefret suçuna teşvik edilemez" yanıtını verdi. Zannedersem BM'nin bulunduğu konumdan dünya üzerinde yaşayan insanlar, aquapark'ta yunuslarla havuz sefası yapan empati eğitmenleri gibi görünüyorlar. Yahu bir baksanıza! Herkes herkesi linç etme derdinde zaten. Bu bir ihtiyaç! Kaldı ki, bir senenin 365 gününe ortaklaşa nefret edilebilecek beş yüz tane şey düşebiliyor olması, bizim bu nefret etme eylemini yapabileceğimiz alanda gayet demokratik ve fevkalade insani bir zemin bulamayacağımız anlamına gelmiyor. Bunun yolunu da bulabiliriz, he densin yeter. Ama anlatamıyorum. Israrla inadım inat, yerküre iki kanat diyor sayın BM.

Hâl böyle iken şimdi tüm samimiyetimle soruyorum:

Bütün dünya insanları olarak, ortaklaşa bir biçimde, senede en azından bir gün de olsa şu "bürokrasi" denen şeyden nefret etmeye hakkımız yok mu yani? Neden ki? Hiç mi yok? Yok ise ne yapayım ben böyle evreni de evrenselliği de...

Peki, öyle olsun. Siz bilirsiniz. Ondan sonra da diyorlar ki vay efendim dünyanın neden iki yakası bir araya gelmiyormuş..