"ben tarihten geldim" dedi.
o tarihi hiç unutmamıştım kii..dedim.

O kadar özledim ki,dayanamadım sana getirdim tüm biriktirdiklerimi..

Bir sızı değilsem bile,sızıntın olayım,geçeyim derinin altından akayım ince ince yüreğinin içine..buldum seni,yeniden ve okudum,o adam ben miyim,söyle..hatırlamışsın oysa ne zaman doğduğumu..

Beni hala söylediğimiz şarkılar kadar seviyor musun,özlüyor musun..o kadar yazdım sana neden bir cevap bile vermedin…’’dedi..

Yüzüne bakmadan durdum.usuLca nefes aldım,biliyordum konuşsam,gidecekti yine..

Bir yer bile olmamıştım ki,üstüme basmadan geçip,gitmişti benden.şimdi veremediğim tüm cevapları yazıyorum..;

-ben ağlarken yürüyebilmeyi,konuşabiLmeyi,yazabilmeyi, ağlarken yaşayabilmeli,

Seni özlerken öğrendim.sen uyurken izleyebilmeyi dilerdim,bir çocuk edasıyla büzülen dudaklarını ve gözlerin kapalıyken de o kadar anlamLı mı diye düşünüp dururdum.

Bakmaya utanırdım,dilim lal olurdu karşılaştığımız o kısa anlarda sen nazım oluyordun her defasında,her defasında deniz oluyordun,hüseyin oluyordun.yollarda bağırıyordun, bir devrime koşarken içimde devinimler yaratıyordun…bekliyordum,sonu görünmeyen bir yoldan gelecek adımları,saçlarım şeker kokuyordu senin kardeş kokun yandında saçlarını seviyordum,gözlerini seviyordum hep dik duran başınla yürüdüğün yolları öpüyordum..

Izlerin vardı..üstünden geçiyordum../iki parmak izi bir aşkı bulmaya yetmiyordu..

Renklerimi boyuyordum siyaha,beyaza.sıradanlığı ve herkes gibi olabilmeyi seninle öğreniyordum.sana her sustuğumda,asi yanlarımı öldürüyordum.incitmekten korktuğun zamanlar oluyordu.’git’diyordun,kalbini kıracağım,git..

Ben seni bana sağlam bir kalp hediye edesin diye sevmiyordum ki..’’

Koridorlarda yankılanan sesini duyuyordum,sesin içine girmek istiyordum aklımda çırpınan kuş kanatlarıyla.sana şarkılar yazıyordum,benden başka kimsenin söylemeyeceği,sana tablolar çiziyordum iki ucu yaLnızlık olan.ben kimi sevsem,senden başka kimseyi sevemeyeceğimi anlıyordum.yan yana olmasakta aynı kareye dahil olalım diye ayak ucunda duruyordum.


O adam sen değilsin çünkü hiç bir zaman zamirle söylenilecek kadar uzağa kaçamadın.resmin hala başucumda.bazen öpüyorum onu,annen oluyorum o vakit,baban kokuyorum..

Seninle doğmanın,seni doğurmak kadar acılı ve sancılı olduğunu biliyorum.hayır diyorum,uyutmayın beni,izleyeceğim bu var oLuşu!

Kendinde azaldıkça ben de çoğalıyorsun…!

Adını seviyordum..okşayan ellerim vardı,cama yansıyan gölgeni.perakendeye vermiyordum aşkı hepsi toptandı.alacak gücün yoktu,kalsın demiştin..üstü kalsındı,alt tarafı aşktı..

kırıLan hayallerim sağına soluna batıyordu.sana gelemiyorsam sona yaklaşıyordum.kendimi hapsediyordum odamın duvarlarına..!

seni özlerken öğreniyordum beni ancak taşların anladığını..
seni özlerken öğrendim aşkın karşısında berlin duvarının bile yıkıLdığını..

Istanbul oluyordum.onca kalabalıklar geziyordu içimde,dilini anlamadığım insanlara tercüme ediyordum seni,ne zaman bir sayfaya başlasam kenar süsü gibi örülüyordun,ne zaman bir yolda yürümeye kalksam ayağıma dolanan kedi misali sürtüyordun en nankör yanlarını,

Ne zaman bir şehirler arası otobüse binsem,usumun kaldığı yer oluyordu,vardığım tüm kentler..

Ne zaman bir kız görsem genç ve narin,Pazar gününü siliyordum haftalardan.6 gün yaşıyordum,6 gün nefes alıyor,6 gün uyuyordum..

Çünkü bir pazardı,kar yağıyordu ve bir adam içime kaçmıştı..ondan bu yıpranmışlığım,karmaşıklığım,kendimi doladığım tüm düğümler..aynı beden de yaşayan iki kişi taşıdım.bunca zaman ‘bir’leşemediLer..

Yazdığın tüm mektuplar,cevapsız kalıyordu.ne zaman alsam kağıdı önüme,senle doluyordu tüm beyazlıklar,yazacak yer kalmıyordu.adres değişti sanıyordun..sen gittiğiden beri değişti sokak isimleri yalan değil!..

Bebekler doğdu,yeni şarkılar dillendi,o sevdiğimiz ev koca bir alışveriş merkezi oldu.

Duygularını paraya değiştiriyor insanlar şimdilerde.sen gittiğinden beri,ben koca bir kız oldum..!kendi başıma yürüyorum artık hayatın yollarında,dikenler batıyor tenime,kanıyorum bazen,

Bazen düşüyorum,sargılı kollarımla aralıyorum kapıları.ama inan hiç yalvarmıyorum!aynada seni görebilmek için eğmedim hiç başımı!...
Oysa ben seninle büyümek istiyordum..tuhaf ki sen hiç büyümüyordun..
Tüm insanları seviyordum..kiminin ağzı sendi,kiminin gözleri,kiminin boynu..
Seviyordum çünkü tüm olamasalarda hepsi senin parçalarındı.

Yanımdaydın ve yalnızdım.paylaşılabilecek bir sevda değildi,anlamıyordun.
Inanmıyordun..
Sana bir kere bile dokunmadığım,dudaklarımla sevmediğim,yüzüne baktığımda kızaran yanaklarımı görmediğin için,
"böyle bir aşk olamaz"demiştin..
Giderken..

Durdurmadım.Gitmekte sevmek gibi senin tercihindi.

Tenine değen bir aşk bulmuştun ve karşı evi görüyordun perdeni her araladığında.

Sesame çarpıyordu,kırdığın hayallerim.yaralanıyordum,kanı içime akıtıyordum,görürsen korkardın,kollardın beni kendinden

Oysa ben,

Gittiğine değecek kadar mutlu ol istiyordum.o kadın seni benden daha çok sevsin istiyordum,koysun başını omzuna,güvende olduğun hissetsin istiyordum.

Sen yokken ben onca sıcakta,kendi kışımı yaşıyordum..

Senden başka kimseyi görmemek için,aynaya bile bakmıyordum.erkekleşmek istiyordum kadınlığım açtığı tüm yaralara inat.hayallerimizi baştan kuruyordum her gün,olur ya gelmek istersen değişen hiç bişey olmadığını gör diye.iki nefeste bir bayılıyordum sonra.iLk o zaman başlamıştı bu çarpıntılarım.

Sana çarpmamak için kendime vuruyordum her defasında.kimle tanışsam önce seni tanıtıyordum onlara.kimi bilsem,adınındaki anlamı arıyordum gözlerinde.ön saflara koşuyordum özgürlük yürüyüşlerinde,bayrak hala sen de mi diye?

Sıkı bir adalet adamı ol istiyordum,en çok haksızlığa dayanamazdın bana subjektif bakamadığın öznel yanlarında.

Başka bir kadını severken sen,

Ben perşembeyi cumaya bağlayan tüm geceler de dua ediyordum.

Benden ayrı olsanda aynı kal diye..!
Yine de bir kere bile sana seni ne kadar sevdiğimi söylememiştim.

Böyle aşk olmaz dediğinde savunmamıştım kendimi.aşk diye bildiğim tüm soyut kavramlar sen de somutlaşıyordu ve ben bir fiili bir isimden ayırmasını bile bilmeyen,

Imla hatalarımla,sorguya giremezdim.olur ya bilemezdim belki de

‘aşk nedir’sorusunun cevabını,sonra bana gülerdi tüm insanlar.bilmediğim de susarım ben,

Anla sana neden hiç söz hakkı tanımadığımı!..

Giderken,bir kitap almıştım sana.içine sözler biriktirmiştim..söyleyecek sözüm kalmadığında,

Söylenmişlerle an diye..

Kirpiklerinde ki yıldızlar düşmesin diye,hiç dilek dilemedim..

Nerde olursan ol,iyi ol istedim.
Kolun sağlam olsun da,hangi kolda oLmak istediğin sana kalsın/dı..


Zaman aktı sonra.bir kum saati gibi,bana genzime kaçtı tüm seneler..

Başka bir adamın elini tuttuğumda,gördüm hep dik duran başını

Sonra başka adamlar biLdim ben,dokundum,kokladım,sarıldım,sarmalandım.

Utandım... Ve sadece sana benzeyen adamları sevdiğim için..

Hepsi bir hayaldi,gerçeğine yeniLdiğim..
Şimdi..tam da bu zaman da,

Diyorsun ki,

hala bir yerindeysem kalbinin,
Hadi bana bir mektup yaz..’

Eğer hala çocuk olsaydım,
Alaaddinden seni dilerdim..ama aynı hikayeyi bir kere daha
Yazacak güç yok parmaklarımda..
giderken en çok geleceğimi götürmüşsün

O yüzden cümlelerim hep di’li geçmişlerde kaldı..’’



Şimdi seni ardımda bırakarak yürüdüğüm bu yolda

Tek bir şiir takılı dilime;

Beni düşün öyleyse
Beni hayretin ve karanlığın eşiğinde
Beni fitillerde başlayan bir fısıltı
Anında ilk satırını yazarken bir bildirinin
Kulaktan kulağa dolaşan haberlerin bağrında
Beni dar camlarda değil
Bir bulutun seyrinde düşün
Burada ortasında sıçraya sıçraya kabaran alevlerin...


Konuşmadığım için susuyorum sanma,
hiç nokta koymadığım bir cümlesin,
Hikayeyi bitirmemi bekleme.

alıntı*