Çevrimdışı

Bir kadın vardı.Zamanla solmuştu içindeki hisler.Duygusuz ,aksi ,sinirli bir şey olup çıkıvermişti.Hayat onu çok yormuştu.Her gece yatmadan önce yeşerirdi içinde duygular tekrardan.Her sabahta kaybolup giderdi içinden.Hayattan tek öğrendiği acıydı.Acı hep var olmak zorundaydı.Hiç mutlu olamamıştı.Yüzü bir defa olsun gülmemişti uzun zamandır.

Saçları kısaydı.Bir adamı kaybetmişti uzun zaman önce.Bu yüzden uzatmamıştı bir dahada saçlarını.Çünkü bilirdi uzun saçlarını bir tek o severdi.Bir tek o dokunurdu her teline ayrı ayrı…

Acı verirdi aynada kendine bakmak.Çünkü aynalarıda onunla severdi.Bu hayatta ona acı vermeyen hiç bir şey yoktu.Bir gece tüm acılar toplanıp yolculuğa çıktılar içine doğru.Vardıklarında kadın kendini atmıştı bir uçurumdan.Böylece biteceğini sandığı acı kavramıda bitmiş oldu.
Böylece de bir daha hatırlanmamak üzere silindi tüm yaşadıkları hafızalardan…