Çevrimdışı

İlişkilere ait öğrendiğim en önemli şey, bardak dolmadan, yani canına tak etmeden pek çok kişi ayrılamıyor. Karşı taraf ne yaparsa yapsın, canınız ne kadar acırsa acısın, gönül söz dinlemiyor.
Bu arada gidip dostlara istediğiniz kadar ağlayın, küfür edin arkasından, kızın, kendi kendinize binlerce söz verin; bütün sözler bir mesaj, bir görüşme ile bozuluyor.
Peki, bu suyun kaynama derecesi ne? Ne zaman taşar bu çaydanlık? Herkesin limiti farklı, birine tek bir kelime yetiyorken, diğerinde dayak bile işe yaramıyor. O tek kelimede ilişki bitirenleri fark etmiyoruz. Zaten kendince haklı ve kısa süren birlikteliğin, dedikodusu da kısa sürüyor. Bizi meşgul eden, kangren ilişkiler!
Neden bitirilmediği, bu ilişkide ne arandığı, ayrılmak için daha ne beklendiği, gerçekten umut veren bir birliktelik olup olmadığı, hala soru işareti? Bir ilişkinin gerçekte bitmesi gereken yer ile bittiği yer arasındaki o uzun mesafede çok fazla şey yatıyor. Çocukluk, sosyal statü, özgüven, kimlik sorunu, psikolojik bozukluklar ama kesinlikle aşk değil.
Bu durumdaki kadınlar, yaptıklarını, yaşadıklarını kendilerine yakıştıramıyor ama ayrılamıyorlar. Elbette, duruma en yakışan etiket, aşk oluyor. Çok seviyorum diyerek kaçıyor insan kendinden. Bahane geçerli, ilişki yürüyor, cefakar kadın sevdası için savaş veriyor.

Aşk ne zamandır içinde vefasızlık, bencillik, vurdumduymazlık, kullanma, aşağılama, hakaret, şiddet taşır oldu? Bu duygular nasıl aşk denilen muhteşem sarhoşluğa yakıştırılır ki? Aşık olmak, birini tutkuyla sevmek, onun yerine yaşamak değil midir? Siz öylesiniz ama karşı taraf değilse, o zaman da işin içine sevgi değil mazoşizm girer.
Anlayacağınız buralar biraz karışık. Bildiğim tek şey, kangren ilişkiler her yerinizi sarar. Siz olmayan bir siz yaratır. Böyle durumlarda kendinizden daha büyük bir düşmanınız yoktur. İçinizdeki canavar ortada en masum haliyle dolaşırken, kendine hiç uymayan bir isim bulmuştur; AŞK! Aman dikkat edin, bir gün gelir, aşk dediğiniz o duygu tüm bedeninizi sarar, kanser gibi hücrelerinize yayılır, kolu kesmeden yaşayamaz hale gelirsiniz. Daha acısı, aradan yıllar geçer, zamanında aşk sandığınız o duygunun peşinde harcanan ömre yanarsınız. Şimdi, bir daha düşünün, yaşadığınız şey aşk mı, yoksa kolunuzu mu kaybetmek üzeresiniz?

__________________

 

Çevrimdışı

Belki kangren olduğu için hissizleşmiştir de canımıza tak ettiğini fark etmiyoruzdur, kimbilir.
Ya da belki de biz vefaya daha çok önem veriyoruzdur. Biraz daha gayret, biraz daha sabır, belki bu kez her şey güzelleşir diye düşünen umutlarımız bitmiyordur hiç belki.
Belki uyuşalı ellerimiz, kollarımız, kalbimiz çok olmuştur.

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]'cım aklıma düş sokağı sakinleri-kanrevan içindeyim şarkısı geldi. liseli yıllarımda çok dinlediğim bir şarkıydı
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

__________________

 

Çevrimdışı

Kesinlikle aklıma getirdiğin iyi oldu ben de dinleyeyim
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.