Kardelen

Gece dilsizlerin ahında kararır.Gözler karanlığa karışır ve ardından bir ses tınısıyla haykırır.Birden uyanır içindeki çocuk korkuyla , pencerelerden dışarıya bakar yağmur ıslatmıştır toprağı çamurlaşmış her yer.Bir çiçek edasını taşır kardan kıştan boy verir bozkırların yüreğinde adı kardelen.

Boynunu bükmüş bembeyaz ortüler içinde inceden dalları , üç güzel yaprağıyla şöyle söyler ; insan dün için idi yaşadı , yoruldu ve kırıldı.İnsan bugun için idi kalktı ,yürüdü ve sustu.İnsan yarın için idi , güldü ,ağladı ve öldü.Başka bir bahar’a kaldı