YokLuğun..

Gecenin karanliginda bir huzun coker insana
Gozler dolarr yurek sizlar,iter insan kendini zifiri bosluga..
Sarkilar dolanir koyunun en demlisine
Ya keskin bicak olur ,
Ya can kiriklari koca bir avuc dolusu
Irmak olur suzulur anSizin
Sizlar da kemiklerin hissedemez olur acinin derinini ..
Buz kesilir canSiz beden misali
Öldum dersin ölmezsinya
Yasamaksa yasamak ölmekse ölmek
Arafda kaliRsin ya
Dugumlenir nefesin
Yutkunamaz olursun
Susarsin ..susar yildizlar aylar
Geceyi dinler birakirsın en koyuya. . En sonsuzluga...
Dalar gidersin maziye..
O eski güzel gunler gelir aklina
Verilen sözler edilen yeminler
Uğruna can veririm demistin ya
yarim demistin sonsuzlugum demistin ya Nasılda yıkıp gittin hayallerimizi?
Sonsuzlugun son buldu
gidisinin sessizliginde..
Senin aşkından divane ben
Şimdi kanadı kırık bir güvercin gibiyim..
Ucmak icin cirpinan..
her cirpinisinda biraz daha kanayan..
Hani yolunu kaybettiginde adres sorarsın ya insanlara..sagin solun karismiscasina
Sanki sudan cıkmıs ,karada çırpınan balık gibiyim yoklugunda..
Senin gönlünün adresini kaybettim ey yarim Soğuk bir kış günü soğuktan titreyen beden gibi Sensiz bedenim titriyor aşkından yanan ben üşüyor Özlüyor.. Hasretinle yanıyorum ey yar..

__________________
Güneşimi Kaybettim Gözlerini Görmem Gerek..