Asil Bir Hüzün Hikayesi Yazan; Yazgı 02 Şubat 2019, 13:35
Bazen insanı üzen kaybetmek değil, Yarım kalmak oluyor Sanki elinin birini kaybetmiş de bir daha hayata tutunamayacak gibi… Sanki bir bacağı kopmuş da bir daha ayağa kalkamayacak gibi… Hani birinden umutlanıyorsun, O varken bana bir şey olmaz dediğin kişi Koca bir hiç çıkıyor ya… En önemlisi de ona olan bütün güvenini boşa çıkarıyor ya… O zaman öyle derin bir hayal kırıklığına uğruyor ki insan, Toparlaması öyle kolay olmuyor. Bazıları ‘onun için üzülme, değmez’ diyor Amaonun için harcanan onca özveriden haberi olmuyor.. Gönül bir şeylere alışıyor elbet,bazı şeylere katlanıyor. Ama yaşadıklarını asla unutmuyor… Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 11:44 -->-> Daha önceki mesaj 11:37 -- Beklemek uzun bir yol, sabretmek ağır bir yük ve ömür dediğin birkaç saniyelik… Bilesin… Yokluğundan dem vurmayacağım bu defa. O kadar uzaklaştık ki birbirimizden yokluğun bile dokunmuyor artık bana. Yok, ağlamayacağım bu defa… Bıraktım artık avuçlarımı senli dualarla doldurup göğe kaldırmayı. Nasıl olsa kabul olmuyorsun. Bilmiyorum kimin duygularına yağmur olup yağıyorsun ama benim umutlarıma damlamıyorsun. İçimdeki boşluğu hangi dilde anlatacağımı bulamıyorum. Sen beni hiçbir dilde anlamıyorsun.. . Gidişine sitem etmeyeceğim bu defa… Gözlerde mana bulamayana dudaklar ne anlatabilir? Aşka, sevgiye illa cümle kurmak mı gerekir? Hem gözyaşı kalpteki yasa kefil değil midir? Yok, ağlamayacağım bu defa… Ne ağlayacağım ne de anlatacağım… Susmaksa susmak, vazgeçmekse vazgeçmek… İstersen mağlubiyet de sen buna, istersen benim de işime geldi san. Ama benim de hevesimin kaçtığını bilesin. Soğuyan bir çay, solan bir çiçek say. Artık nasıl istersen öyle düşün, ben vazgeçtim.. . Bilmiyorum kimde çiçek açar artık gülüşlerin, kimde zil çalar eteklerin… Kim seni benim kadar sevebilir, sarılır, öperken koklar ya da incitmekten korkar… İnan artık hiç mühim değil! Ne semtime uğra ne de aklıma gel. Ömrünün kalanı benden uzak olsun yeter. Çok üzüldüm, çok özledim, çok bekledim… Ama şu saatten sonra hiçbir pişmanlık, hiçbir özlem, hiçbir anı seni bana döndürmesin. Bende sana yanacak bir can daha kalmadı, bilesin.. Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 11:52 -->-> Daha önceki mesaj 11:44 -- Kayboldum: İnsan sevdiği birini kaybedince ne yapar? Ellerini bacaklarının arasına sokup, karnına çeker dizlerini. Kısık kısık ağlar. Gırtlağında ağrı ile karışık bir yumru hisseder. Kalkar soğuk bir duş alır, avutur biraz kendini. Biraz içer, sarhoş olur. Sonra? İyice açar avuçlarını, ne kadar çok açarsa o kadar kabul olur sanır duaları. Yalvarır. Sevdiğini kaybetmiş birinin çaresizliği, büyüktür yaşadığı saniyelerin çarpımından. Geçsin diye yalvarır. Dönsün diye yalvarır. Sonra? Elinden geleni yapmıştır, hatta elinden gelenin fazlasını yapabilmek için parçalamıştır kendini. Yine de sanki dünyanın tüm suçlarını işlemiş gibi hisseder. Başına gelen her şeyin sebebinin kendisi olduğunu, berbat bir insan olduğunu düşünür. Bir de ne güzel olduğunu sevdiğinin... Tüm olanlara rağmen, ona üvey babasının duvara vurduğu bir çocuk gibi kızgın olmasına rağmen çok güzel olduğunu! Sonra? Hırslanır, hırçınlaşır. Hatta hıncını alacak birilerini bulur kimileri. Birilerinin çok sevdiği olur. Çok sevip kaybettiği... Birini çok seviyorsan ve o seni sevmiyorsa ondan başka kimin sevdiği umrunda olmuyor. Hoşuna gitmiyor değil ama kanayan yaranın üzerine ne sararsan sar, ne basarsan bas, ne ile gizlemeye çalışırsan çalış kanıyor işte. Bulaşıyor geri kalan hayatına. Bazıları da kabuğuna çekiliyor. Biz onlardanız. Biz birinin bizi sevmesine bile izin vermeyecek kadar çok sevenlerdeniz. Öncesini hatırlamıyorsun. Sonrası yok. Hikayen bitiyormuş gibi işte. Sen hiç ceset gördün mü ? Ben gördüm. Çok sevdiğim birini kaybettikten bir kaç hafta sonra. Hiç hareketsiz ve hissizdi. Yüzündeki çizgileri belirginleştirmişti çekilen kanı ve parlaklığını kaybetmiş gözleri açıktı. O gözlere baktığım an kendime benzeyen en somut şeyi buldum. Sonrası yok. Öncesi çok sevdiğin birini kaybetmek zaten Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 12:01 -->-> Daha önceki mesaj 11:52 -- Göğsümde bıraktığın acıya rağmen ağlarken yüzüstü yatabiliyorsam hala yinede iyi insanlarda karşılaş diye dua ediyorsam Allaha sana olan sevdamdandır bilesin… Hakkında kötü bir baht dileyecek kadar aşağılamayacağım kendimi bu dünyada kim ne yaparsa bir tek kendine yapar Birinde iyi kalmakta kötü anılmakta herkesin kendi eseri bende güzel kalmadıysan kabahat benim değil sende biliyorsun hep iyi niyetimden dolayı kaybettim bu hayatta o yapmaz o gitmez o söylemez dediğim kim varsa beni hep aldattı beni hep yanılttı ama hiçbiri senin kadar derine bırakmadı acısını Hayatımdaki hiçbir kayıp senin kadar koymadı bana sanada çok görmüyorum aslında sende haklısın herkes haklı sadece ben haksızım bu diline yandığımın dünyasında bir tek ben hak ediyorum yüzüstü bırakılmayı kandırılmayı ne yaparsın işte her şey gibi iyi niyetinde fazlası zarar kimse zorla sevdirmedi kendini hiç kimse zorla güvendirmedi kendini ben yüreğimin cezasını çekiyorum kimseye kırıldığım falan yok ama şu var ki çok ders aldım aldığım her darbeyi tecrübe diye etime çeltik attım ben çok şey öğrendim nihayetinde bundan daha fazlası olamaz dediğim her şeyin daha fazlasını gördüm artık hiç bir şeye şaşırmam bu hayatta hiç kimse beni hayal kırıklığına uğratamaz Ben son yaprağımı sende döktüm baharıma yağmur olmayan kimseye çiçek açmam bir daha Hayat devam ediyor işte kimin nereye gittiğinin ya da kimin nerede kaldığının bir ehemmiyeti yok Yastığa başını koyunca birçok şeyin pişmanlığıyla kalbin sıkışmıyorsa ne ala ne güzel Gerçekten hür bir vicdan gibisi yok insan herkesi affediyor da bir tek kendini affetmeyi başaramıyor Dilerim bir gün kendini bağışlamayı başarırsın Ben seni çoktan affettim… Bir zamanlar aşktın gönülden düştün Sonra kabuk oldun yaradan düştün.. Bunlar sana son sözlerim Kabuk düşünce yaranın bir hükmü kalmazmış Şimdi hükümsüz bir acısın bende Kimin gözlerine güldüysen artık ona ağla, ona üşü, ona üzül… Ben bir daha acımam sana… Acımam bilesin… Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 12:03 -->-> Daha önceki mesaj 12:01 -- Ben seni affetmesine affederim de Dizlerimi karnıma çekip yorganın altında içim çıkana kadar ağladığım geceleri sen unutturabilir misin? Sahiden geçeceğini düşünüyor musun tüm bunların, Hiçbir şey olmamış gibi devam edeceğine inanıyor musun bazı şeylerin? Hiç sanmam…Bunu sen yapsan, ben yapamam.. . Ben seni affederim affetmesine de İçimdeki bu ağrı affedemiyor işte. Ne geçiyor, ne diniyor, ne de affediyor. Kalp bir kere buz oldu mu birine, bir daha ısınmıyor… Gideceğim cehennem olsan da ben bir daha yanmam sana.. . Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 13:35 -->-> Daha önceki mesaj 12:03 -- Seviyorum yalnızlığı.. Bir o kadar da sevmiyorum.. Bir noktadan sonra yürümüyor bende,ilerlemiyor, ben yürütemiyorum,anlayamıyorum,katlanamıyorum, bir şeyleri değiştiremiyorum ben İzliyorum sadece,kendi hikayemin en yabancısı benim çoğu zaman.. Etrafım beni bana anlatanlarla dolu, etrafım beni anlamayanlarla dolu.. Bir karmaşanın içindeyim de boğuluyorum belki de.. Bu hikayeyi hiçbir gereksiz detaydan arındıramıyorum. Herşey yerli yerinde,herşey çok hızlı akıp gidiyor Korkuyorum.. Biraz durup,hareket eden ne varsa durdurup nefes almak istiyorum sadece.. Bu sıralar bunu çok istiyorum.. Boğulma işareti bu.. Bir girdabın içinden gökyüzüne fırlattığım işaret fişekleri var kimsenin görmediği.. Bu girdap boğazıma kadar yükseldi belki de ve ben savrulduğum bu girdabın ortasında boğuluyorum.. Bütün bunlar olurken ne kadar uzaktın sen ve ben ne çok anlattım sana.. Sadece sana anlattım.. Ben sana hikayemi anlattım çünkü o hikayenin bir kahramana ihtiyacı vardı. Benim sana ihtiyacım vardı.. Sense başkalarına vardın hep.. Başkalarına vardın.. Alıntı |
Görüntüleme 428
Yorumlar 4
|
03 Şubat 2019, 15:15 | #2 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Asil Bir Hüzün Hikayesi Oturup kendi saçlarımı okşadım, Oturup ağladım kendi saçlarımı okşarken. “Sevmediğin yerlerim acıyor baba!” Sevmediğin yerlerim çürüyor. Sevmediğin yerlerimden eksiğim, tamamlanamıyorum. Kim dokunsa sevmediğin yerlerime, Oluk oluk kanıyorum. Kanıyorum, Kandırılıyorum. Bıçak girmiyor sevmediğin yerlerime, Kesip atamıyorum. Kurşun işlemiyor sevilmemişliğim, vurup öldüremiyorum ve her yere varıyor benimle o tuhaf his kaçamıyorum. “Sevmediğin yerlerim acıyor baba!” Sevmediğin yerlerimden hastayım, İyileşemiyorum… Alıntı --IRCForumlari.NET ; Flood Engellendi -->-> Yeni yazılan mesaj 15:15 -->-> Daha önceki mesaj 15:01 -- Öyle biri olur ki hayatında;Kilometrelerce uzaktan, ayrı şehirden, ayrı evden, ayrı yataktan 'iyi geceler, öptüm' der sen kokusunu hissedersin...Çünkü saçlarını ezbere bilirsin, avuçlarını, sesini, kokusunu... Belki de hayatın boyunca ezberlediğin tek şey odur.Bazen, öyle seversin... Bazıları da olur, zamanla değişir.Onun için yaptığın hiçbir şeye layık olmadığını görürsün. Gün gelir vazgeçişin, pişmanlığın olur.Öyle nefret edersin... Her kim olursa olsun, bir gün her şey son bulduğunda herkesi sana yaşattığı şeylerle hatırlarsın.Kimini nefretle,Kimini minnetle... Alıntı |
|
05 Şubat 2019, 16:18 | #3 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Asil Bir Hüzün Hikayesi Benden hemen sonra başka sulara açılmış aradığını bulamamış Mutlu olamamışsın. Seni kimse benim kadar sevemez. Demeyeceğim, Buna inanmıyorum çünkü, herkes kendi yüreği kadar sever. Sorsan herkes çok sever zaten. O da sevmiştir seni Bence herkes sevmiştir seni be! Senin mutsuzluğunun sebebi bence seninle ilgili. Mesele sensin. Kendi mutsuzluğunun sebebi sensin. Bir şeyler yaşanmıştı herkes yüreğindekini ortaya koymuştu, sonra olmadı. Ve sen, teşekkür ederim gittiğin için. Şimdi biraz daha mutlu bir insanım. Sen mutsuzmuşsun şaşırmadım nedense, Sen kendi mutluluğunu kendi ellerimle mühürlemiş sin. Yetmez sana çok iyi biliyorum, keşke yetseydi keşke mutlu olabilseydin. Keşke bir insanı gerçekten sevebilseydin sen.. Hep Sevilmeyi beklerken sevmeyi Unutmuşsun sen. Mutluluk çok uzak sana. Hep uzak. . Alıntı
__________________ Belki yağmura da gerek kalmazdı, İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.. |
|
01 Nisan 2019, 16:20 | #4 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Asil Bir Hüzün Hikayesi Kalbimi alçıya aldırmak istiyorum bugünlerde. Sahi alçı tutar mı kalp kırığı? Kemik bile aynı yerden tekrar kırılmazken nasıl olur da bir kalp aynı yerinden defalarca kırılabilir anlamıyorum. Ama olsun. Sevdada yanıp har olmak da var,sönüp kül olmak da. Ama bazı yaraları gizleyebilecek kadar büyük bir sargı yok ne yazık ki ve bazı acıların dinmesine yetecek kadar da uzun bir ömür. Yani kaderinde iyileşmek yoksa bir yaranın,Kan revan içinde kalsan da onu taşımak zorundasın. İşte sen kaderinde iyileşmek olmayan en derin yaramsın. Ve ne yaparsam yapayım seni gizleyemiyorum.
__________________ Belki yağmura da gerek kalmazdı, İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.. |
|
08 Nisan 2019, 14:25 | #5 |
Çevrimdışı
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Asil Bir Hüzün Hikayesi Birbirimizin kıyısından bir türlü geçemediğimize inandığım insanlar var çevremde. Kıyılarımdan bir zamanlar geçmiş olanlarsa şimdilerde yoklar. Dahası başka ruhların kıyılarında dalgalanmaktalar aşkla. Bense bir kez uğradığım ve sevdiğim bedenlerin kıyılarından vazgeçemiyorum. Belki de vazgeçmeyi istemiyorum. Sevmeyi deniyorum elbet zaman zaman bazı kalpleri. Bazı kalplerse adım atmışlığıma inat uzaklaşıveriyorlar benden sanki. Ya da ben bunu böyle hissediyorum. İçimde bir yara var geçmişimden hatıra kalan. Ve o yaraya iyi gelen sihirli kelimelerim var. Kalbini avuçlarımın içine bıraksalar bile bazı insanlar,ben o sihirli kelimeleri duyamayınca, Sevemiyorum. Sarıp sarmaladığım, kimi zaman kendimden bile koruduğum yarama dokunamıyor çünkü kimsenin cümleleri. Dokunamıyorlar ruhuma. Öyleyse.. İnsan yarası yarasına denk geleni sever ancak..
__________________ Belki yağmura da gerek kalmazdı, İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.. |
|
Etiketler |
duygu, yalnızlık, Şiir |
Şu anda bu makaleyi okuyan kişi sayısı: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
| |
Benzer Makaleler | ||||
Article | Author | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
~ aSiL~ | ByaSiL | IRC Künye | 4 | 19 Eylül 2015 11:53 |
Asil Atlar | Burce | Hayvanlar Alemi | 0 | 19 Nisan 2012 19:48 |
Asil Hayvanlar | Ein | Hayvanlar Alemi | 0 | 14 Aralık 2010 01:44 |
asil bir renk MOR | Ruj | Ah Kadınlar | 0 | 19 Eylül 2010 17:13 |
Asil Sonbahar Makyajı | YapraK | Makyajın Püf Noktaları | 0 | 12 Mart 2010 19:56 |