Nasıl yaşardık

Pencerden bakan cici kız...
Saçlarını savurduğun gibi gir kanıma savur beni dört bir yana.
Aklımı da al kalbimi çaldığın gibi.
Beni benden et kendine kat.
Belki seversin benim seni sevdiğim gibi sende beni.
Lakin ben sana Leylasın demedim ki ama mecnunun oldum diyebilirim.
Ayaklarımı yerden kestiğin günden bu güne gözlerim penceren de.
Perdeyi çekişin var ya sanarım ki ellerimi tutuyorsun.
Ah bu hayallerde olmasa nasıl yaşardık değil mi.
Kendi yalanlarımıza kendimiz kanmazsak.
Başkaları bizi kandırdığın da acımaz mı canımız.

Sonrada aklımız başına geldiğinde çok geç kaldık demezmiyiz.
Bir pişmanlık dolar içimize keşkelerle dolu ah diye iç çekeriz.
İşte öyle gel demiyorum sana.
Boş hayaller kurup boşa kürek sallıyorum.
Bilirsiniz belkide böylesi daha az can yakar.
Biraz oyalanmak gibidir aşk.
Bir kaç saat uğrayıp çıkıcam kapama kapıyı da diyebilirsin.
Sonrası malum surata kapanan kapılar ve giderken kısık kahkahalar.

İşte böyle bir şeydir aşk yalan bir hikayedir.
Hikayemi aslında bazılarına göre hikaye onları da kırmamak lazım.
Bana göre ise...
Gerçekliği henüz kanıtlanmamış bir varsayımdır aşk.
Giriş gelişme ve sonuçsuz yaşanmışlıklardır.
Eğer bir gün keşfedersem sonucu yansın kalbim.
Yansın ki bozulsun kuram...


Özden (03:18)