GİTME KAL DE!!

GİTME KAL DE
Ben gittiğimde....
Hani başını kaldırıp
Arkamdan bakmayacaktın
Öpecektin usulca yanaklarımdan
Sonra çek git diyecektin
Su dökecektin tez gel diye ardımdan
El sallayacaktın uzaktan
Yüzünde özlem hüzmeleri olmadan.
Ben gittiğimde...
Kirpiklerin ıslanmayacak
Göz pınarlarında büyüttüğün damlalar
Akmayacaktı.
Ne olursa olsun ağlamayacaktın
Yorgun bir savaşçı gibi çökmeyecektin dizlerinin üzerine
Özlem türküleri yakmayacak
Çalmayacaktı telefonların üst üste
Akşam olduğunda çekerken tülü
Hani gözlerine hüzün çökmeyecekti
Buğulanmayacaktı camların
Bakmayacaktın.
Sokak lambalarının cılız ışığından medet umarak
Sırtını dayayıp oturacaktın koltukta
Çözmeden örgü örgü saçlarını
Hani kalacaktı bukle bukle.
Tam da gözlerin uykuya gebeyken
Bir köpek sesiyle irkilmeyecek
En ufak bir tıkırtıda dikkat kesilip
Kulakların kapıda olmayacaktı
Dudaklarından dökülen mırıltı
Kurşun gibi acıtmayacaktı yüreğini
Kavuşmayı dört gözle beklemeyecektin.
Demiştim sana
Dayanamazsın
İşte...!
Bunun adı özlem
Bunun adı aşk
Bunun adı sevda
Öyleyse
Gitme kal de bana..

__________________
Kalbini acıtan her darbe aklını olgunlaştırır.