Annemin..

Annemin




[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]


Annem gittiğinde daha yedi yaşındaydım.
Bir babam, bir abim ile kaldım.
Taş duvarlı soğuk evimizin avlusunda..
Gözleri yaşlı, boynu bükük bir yetim kaldım.
Annemden sonra yıllar nasıl geçti hiç anlamadım.
Zalim yıllar yaşandıkça savurdu bizi..
Çok bir zaman geçmedi..
Ölüm babamı da aldı..!
Abim deseniz İşe yaramaz, serseri bir haylazdı.
Ne kadar acıdır ki;
Önce annemi, sonra ailemi kaybettim.!!
Koskoca şu dünyada bir tek yersiz yurtsuz, kimsesiz ben kaldım.
Hangi dalı tutsam kırıldı yerinden..
Hangi insana güvensem kırdı beni en derinden..
Kimse duymadı sessiz feryadım mı..!!
Ben de artık
El çektim dünya senden
Çünkü anladım ki, bu dünya bir tek zalimlerin yeri..
Varsın eviniz sizin olsun..
Ben de giderim annemin sinesine...
Varsın yansın dünya kendi haline.
Sen zalimlerle dolu hayat
Şunu bil isterim..
Bil ki;
Henüz 17 yaşındayım
Bir mezar taşındayım..
Ne gelenim var, ne de gidenim..!
Ne de artık zülüm edelim..
Çünkü ben artık annemin koynundayım..!!

__________________