Var olmayan Yokluklar..

Varlığı ile yokluğu belli olmayan bir şeyin tamamen yokluğu çok şey kazandırır.bir şeyin varlığı size bir şey katmıyorsa o zaten yoktur , yok sayın..eğer ki yokluğu bir şey kaybettirmiyor ise zaten var olmamıştır.

Bugün kitabın ortasından girizgah yaptım çünkü; vakit o kadar değerli bir şey ki zaman kaybetmek o kadar lüks bir şey ki inanın bunu herkes hissediyordur.Bir çok varlıkla beraber yaşıyoruz kainatın içersin de bizden farklı canlılar var ki; bu bir arı bir kelebek, bir tavuk olabilir. örneğin bir tavuğu ele alalım, varlık sebebi bellidir nettir.size yumurta verir ve etinden yararlanırız ya da bir arı görevi bellidir. arı arıdır tavuk tavuktur. tavuk arının görevini yapamaz , arı da tavuğun, o halde netlik hasıl olmuştur.tavuk , tavuk olduğunu gizleyemez arı da arı olduğunu gizleyemez. bu gizlemek maskelemek ya da olmayan bir şeyi var olarak göstermek gibi düşünün..

Lakin insana gelince,işte bu düşündürücüdür. çünkü insan çok donanımlı bir yapıya sabittir . Mevlana'nın da dediği gibi ''ya olduğun gibi görün , ya göründüğün gibi ol '' sözüne denk bir şekilde olmayan insan çoktur. mesela Mevlana; neden başka bir canlıya olduğun gibi görün dememiştir.. çünkü insan dışında hiç bir varlık olmadığı bir şeyi yapmaz. su akar, kar yağar, şimşek çakar yıldırım düşer. ya insan bu denli farklı bu kadar eşsiz bir donanımla dünyaya gelmişken neden olduğu gibi olmaz düşündürücü olan budur . mesela;bir fil beni sevsinler diye diz üstünde yaşamaz ya da bir karga beni sevsinler diye gül bahçesine girmez.

hal böyle iken insanoğlu olmadığı şekillere olmadığı kriterlere bürünür sırf sevilen bir karakter olmak için.peki bunu rol olarak yapmayıp, gerçekten sevilen bir karakter olması daha kolayken neden çeşitli rollere girer.?

Bu denli zor olanı başarabilmek için yormak hem kendini hem karşısındakini akıl alır gibi değil...
Bir Atasözü der ki '' yalancının mumu yatsıya kadar yanar.''... yani her şeyin muhakkak bir gerçeği vardır ve gün yüzüne çıkması kaçınılmazdır.. Bir insan efendi ise zaten efendidir, efendiliğini ispatlama gayretine girmez. bir insan değerli ise ki bu zaten ispat istemez, zaman kavramı okyanuslardaki sular gibidir. içinde ne varsa kıyıya döker..Hiç bir zaman da bir sarrafı dükkanın önünde altınlarını satmak için bağırdığını göremezsiniz.değerli olan eşya olsun insan olsun hiç bir zaman alıcı aramaz. değerli bir resim tablosunu bile almak için insanlar yarışır .

şimdi resim tablosunu düşünün sahte olduğunu varsayın, ne olur o zaman? alıcı bulmadığı gibi değersiz görülür ve bir kıyıda köşede unutulur. hatta çöpe bile atılır..İnsanoğlu da öyledir.. sahtelik maskesi ile ancak bir yere kadar gelir ve ondan sonrası yoktur.. dünyanın kaidesi budur ,madde içinde madde olmaz . hurdalar hurdacı da olur elmaslar ise kadife kalelerde saklanır.

uzun lafın kısası, kıssadan hise '' Varlığı bir şey kazandırmayın Yokluğu paha biçilemez''..
Hayatta bazı insanlar manav tezgahı gibidir size iyi malı gösterip arkadan Çürük ürünleri satmaya çalışırlar..

ve unutmayın ki; VARLIĞINIZIN DEĞERİNİ BİLMEYENLERE YOKLUĞUNUZU HEDİYE EDİN..