Çevrimdışı

Beni kimse sevmedi sen gibi içim direnir
Senin yokluğundan bu yana gönlüm aşk dilenir
Şimdi yüküm ağır dolu bir dert treni
Seni kırdığım için özür dilerim
Üzgünüm sana ayırmadığım saatlere
Üzgünüm sana uğramadığım günlere
Kırgınım eline dökmediğim güllere
Kırgınım yüzüne bakmadığım dünlere
Beni kimse özlemedi sen gibi vefasızlık ömrüm
Pişmanım sürekli ilgisizlik gördün
Kendi kazaklarımı liğme liğme etlerinden ördüm
Yüzüne bakmaya yüzüm yok ışıklarını söndür
Hayalet gibiydim seni anlamamak inancımdı
Kalbinde kiracındım
Meğer döktüğün her gözyaşı bir dar ağacıymış
Özlemek sana direnmekten acıymış
Velakin pişmanım inanmasan da
Görmesen de sesimi duymasan da
Senden bir beklentim yok be gülüm olmasın da
Bu basit bir mektup gözlerin dolmasın da
Benim gibi birini kalbin nasıl olurda sevdin
Nasıl olurda yıllar yılı gülümsemeni verdin?
Bak şimdi uzaktasın tek başıma bu derdi
Kafamı duvara vurarak taşıyorum kadın kendimi yendim
Kendime kızgın kendime kırgınım
Artık azalttım şu mürekkepli zıkkımı
Her dokunuş sen kendimden alamıyorken hırsımı
Al yokluğun sende kalsın tılsımı
Bana acılarını yolla kadın haketmiyorsun
Evde düzine düzine fotoğraf yetmiyorsun
Yaralarını kapat haketmiyorsun
Hala neden seviyor naz etmiyorsun
Kadın sevme beni, ben seni haketmiyorum
Kalbin çığlık çığlığa atarken yetmiyorum
"Üzülme demişsin", şikayet etmiyorum
Nasıl olur da üzülmem pişmanlık kendi yolum
Yollarına dar ağacı kur artık uzanamayım
Bilirsin sessiz bir sinemayım
Bu sana yolladığım risalenin son balayı
Şu zıkkıma koydum yine cebimdeki son parayı
Bir rüzgâr eser bir gülden ömür gider
Bir kömür karası gözüm bir gün bu zulüm biter
Artık ısıtmıyor içimi közden hırkalarım
Çünkü insanların soğuk yüzüne kanarım
Bıraktım kumarı bıraktım yalanı
En çok elimden yok olmana yanarım
Artık uyku da yok özlemiyorum sanırım
Seni binbir çiçek kokusunun mabedinden tanırım

__________________