Çevrimdışı

Yine satırlarımda sen varsın. Aklıma geliyorsun her yeni bir güne başlarken. Bilmem duyuyormusun ama sensizliğe haykıyorum her bir yeni günümde. Gözlerin geliyor aklıma, omzuma yatışın geliyor aklıma. Unutamıyorum! Rüyalarımdasen oluyorsun. Önce sarılıyorum sana, elini tutuyorum. Hiç bırakmayacak gibi. Sonra soruyorum sana! Neden bittik? Neden bitirdin? Hayata karşı durmayı öğreten, asla vazgeçme diyen sen değilmiydin? Benden neden vazgeçtin? Neydi seni vazgeçiren? Bir başka bedenmiydi? Yoksa paramıydı? Bizi bizden alan neydi sevdiğim? Biz kelimesinden nefret ettirecek kadar uzaklaştıracak şey neydi?

Şimdi mutlumusun başkalarıyla? Benim sevebildiğim kadar seviyor mu? Hani hatırlıyormusun bir kış akşamıydı, bana "sen olmazsan ben olmam" demiştin. Şimdi soruyorum sana ben yokum, sen neden varsın hala? Neden sol yanımdasın hala? Senden sonra çok değiştim ama. Artık her insana güvenmiyorum mesela, eskisi gibi içten gülemiyorum. Gülüşlerimi çaldın benden. Beni, benliğimden çaldın. Zor geliyor, bir zamanlar hayatımsın diye bana derdin. Şimdi kimlere diyosun bilmiyorum ama çok zor geliyor.

Senin adına yazılacak, söylenecek cümlelerim vardı benim. Şimdi ne yaptım biliyomusun sevdiğim? O cümleleri kefenleyip dizelerime gömdüm. Antipatik cümlelerin esiri oldum lan! Ama sen nerden bileceksin ki... Sana yazılan her bir cümleyi anlayamamıştın ki sen... Oysa ben her bir kelimesine dahi saatlerce düşünürdüm.

Şimdi yine gitmeyecem diye kimleri kandırıyorsun bilmiyorum ama bir zamanlar asla gitmeyecem deyip çekip gittiğin, yarım bıraktığın beni soracak olursan iyiyim ben. Çok iyiyim hatta ve yine sana yazılan cümlelerimi kefenleyip, dizelerime gömüp gideceğim. Sonrası mı? İnzivaya çekilmiş bir bedenle acılarıma hoşgeldin diyeceğim, hoşgeldin safa geldin...

Cuma Bozkurt #Harabi

__________________
Yüreğimin Yıpranmışlığını Yazıyorum, Bitmişliğini Yazıyorum, Eski Haline Dönemeyişini Yazıyorum Ve Siz Şiir Sanıyorsunuz

Bir (Ölüm) SesSizliğidir Benim SusKunLuğum..