Çevrimdışı

Sultan II. Murad, Balkanlarda uzun yıllar devam eden muharebelerden sonra Macaristan ile Segedin anlaşmasını imzaladı. Şimdi Devlet-i Âl-i Osmaniyye rahattı. Çok yorulmuştu. Köşesine çekilip kalan ömrünü ibadetle geçirmek istiyordu ve saltanatı, 14 yaşındaki oğlu Mehmed’e bırakmayı düşünüyordu. Vezirlerini toplayıp:-Oğlumuz Mehemmed Han-ı Sânî devlete büyük hizmetler ifa edecektir. Allah padişahlığını mübarek eylesin.Diyerek saltanatı ona devrettiğini ilan etti. Osmanlı tahtındaki bu değişikliği haber alan Macarlar, Papa’nın Macaristan vekili Julyen Sezarini’nin “Hristiyan olmayanlara verilen sözü tutmak mecburiyeti yoktur” fetvasıyla, İncil’e el basarak yaptıkları Segedin anlaşması tanımadıklarını söylediler ve Osmanlı Devletine karşı savaş hazırlılarına başladılar.

Nihayet 1444 yılı Ağustos ayı sonlarında büyük bir ordu sefere hazır hale geldi. Macar prensi Yanoş Hünyad’ın kumandasındaki bu orduda ayrıca Alman, İtalyan, Polonya ve Çek şövalyeleri de yer alıyorlardı. Macar kralı Ladislas da, son anda bu sefere katılmaya karar vererek, prens Yanoş’un kumandası altında sefere çıktı. Haçlı ordusu 1 Eylül günü hareket etti ve 20 Eylül’de Tuna’yı geçerek Osmanlı topraklarına girdi. Hiçbir tecrübesi olmayan, henüz tahta çıkmış bir çocuk, bu kalabalık haçlı ordusu ile nasıl baş edecekti? Hemen babası II. Murad’a haber göndererek, gerçekte babasının padişah olduğunu, derhal tahta geçmelerini ve orduyu düşman üzerine sevketmelerini bildirdi. Fakat II. Murad, -Oğlumuz Mehemmed Han’a serir-i saltanatı tefvizden maksadımız, bundan böyle istirahat eylemek için idi. Padişah iseler, kendileri din ü devleti sıyanet edeler. (Yani, ben padişah değilim, sana devrettim, sen devleti korumakla vazifelisin)Diye cevap gönderdi. Bu cevaba karşılık, II. Mehmed:-Saltanat kendilerine aid ise, def’i a’dâya mübaşeretleri farz-ı ayndır. Yok eğer bu cânibe aid ise, ülü’l-emre itaat lüzumu, zâmir-i müzmirlerinin ma’lumudur. (Yani, eğer siz padişahsanız, düşman üzerine ordu göndermeniz farzdır. Yok eğer ben padişah isem, ülül-emre itaat gereği, size emrediyorum, ordunun başına geçiniz) Bu emir üzerine II. Murad tekrar tahta çıktı ve emen ordusunu toplayıp Bursa’dan hareket etti. O tarihte İstanbul henüz fetholunmamış idi. Bu yüzden Çanakkale boğazı üzerinden Avrupa tarafına geçebiliyorlardı. Fakat burası Venedik gemileri tarafından abluka altına alınmıştı. Bu yüzden İstanbul boğazı önlerine geldiler ve daha önceden buraya ticaret için gelmiş bulunan Ceneviz gemicileri ile anlaşma yapıldı. Ceneviz gemileri, asker başına bir altın karşılığında, Osmanlı askerini karşı sahile geçirdi. Ordu, buradan hızla Edirne’ye hareket etti. Buradaki Rumeli kuvvetleri ile buluştu. Bu sırada haçlı ordusu da hızla Edirne üzerine doğru geliyordu. Sultan II. Murad Edirne’den ayrılarak, kuzeyde Varna civarına geldi. Haçlı ordusunu burada karşılayacaktı.Nihayet 10 Kasım 1444 günü Haçlı ordusu ile muharebeler başladı. Mevcudu Osmanlı ordusundan kat kat fazla olan haçlılar, ilk hücumda bir başarı kazandılar. Kral Ladislas, kalabalık bir kuvvetle Sultan Murad’ın çadırı yakınlarına kadar sokuldu. Maksadı, Sultanı öldürüp, askerin maneviyatını bozarak savaşı kazanmaktı. Tepeden tırnağa kadar zırhlara bürünmüş kralı, Koca Hızır isimli, ihtiyar bir yeniçeri farketti. Hemen arkadan takibetti ve yıldırım gibi üzerine atlayıp attan aşağı yuvarladı. Sonra da ani bir hamle ile kılıcını indirdi ve başını gövdesinden ayırdı. Hemen kralın kesik başını bir mızrağın ucuna geçirip Macar askerlerine:-İşte kralınız, cesareti olan varsa beri gelsin!Diye bağırmaya başladı. Bunu gören Macarlar paniğe kapılıp kaçmaya başladılar. Haçlıların ani hücumu karşısında bir ara dağılma tehlikesi geçiren Osmanlı kuvvetleri, düşmanın bu duraklamasını fırsat bilerek hemen hücuma geçti ve birkaç saat içinde koca haçlı ordusunu yok etti. Meşhur Yanoş Hünyad, kıyafet değiştirerek canını zor kurtardı. Böylece, bir askerin yaptığı ufak, ama çok mühim bir hareketi ile koca bir harp kazanıldı.