Çevrimdışı

Ahmed Reşid Beyin hatıralarında naklettiği, Sultan II. Abdülhamid’e ait bir vak’a:Padişah, kendisine bağlılıklarından, sadakatlerinden emin olduklarının mütalaaları na ve itirazlarına değer verir, onları dikkat ve alaka ile dinlerdi. Makul bulduklarını yerine getirmekten adeta haz duyar, onları takdir ve taltif ederdi. Bunlardan biri de Hazine Kahyası Şevki Bey idi.

1902 yılı Ramazan ayının 15. günü Hırka-i Saadet’i ziyaretten dönen II. Abdülhamid Hazine-i Hümayun’da bulunan Sultan III. Mehmed’e ait murassa sorgucu ister. Sorguç bir heyet tarafından yerinden alınır ve Bağdat köşkünde Padişaha takdi olunur. Hasan Şevki Bey, huzurdan çıkınca Başmabeyinci Hacı Ali Paşaya dert yanar:“Efendimizin ulu ecdadı, Hazine-i Hümayunlarına birçok şey koymuşlar, vermişler, fakat buradan bir habbe bile çıkarmamışlardır. Eğer Şevkatmeab Efendimiz bu sorgucu götüreceklerse, doğrusu ben kullarını çok mahzun edecekler.”II. Abdülhamid Han, kızı Ayşe Sultan’a yaptıracağı taca örnek tutmak istemiştir bu sorgucu. İtiraz kendilerine arz edilince, bunu geçici olarak aldığını, bayramın birinci günü iade edeceğini belirtir ve Hasan Şevki Bey’e teslim edilmek üzere bir senet imzalayıp verir. Ve Bayram gelir çatar. Yıldız Sarayında yapılan Muayede (Bayramlaşma) törenin den sonra Hasan Şevki Bey, söz konusu senedi Başmabeyincinin eline tutuşturur ve “iadenin temin buyurulmasını” ister. II. Abdülhamid de, senedini geri alıp sorgucu iade ederken şöyle dedi:“Hasan Şevki Beye selam-ı şahanemizi söyle ve kendisinin vazifeşinaslığından memnun olduğumu da tebliğ et. Şu yüz altını da ver, bayram harçlığı yapsın”Hazine kahyası, emaneti teslim aldıktan sonra padişahın huzuruna varıp şükranları nı arzettikten sonra hemen Topkapı sarayına vardı ve ihsan olunan yüz altını beraberindeki arkadaşlarına dağıttı.