İkinci Mustafa’nın yerine geçen kardeşi Üçüncü Ahmed (1703-1730), Dobruca’da Hacıoğlu pazarında doğdu, babasının yanında Rumeli’ni gezdi, 1683 Viyana seferinde babası ve ağabeyi ile beraber 5 ay Belgrad’da kaldı. Fakat sefere çıkmadı. Ağabeyi gibi asker olmadıktan başka savaşa değil, barışa inanırdı.

Sonra İkinci Mustafa’nın oğulları Birinci Mahmud (1730-1754) ve Üçüncü Osman (1754-1757) gelir. Bunlar babaları ile beraber Rumeli’nde bulundular, fakat sefere çıkmadılar. Hükümdarların ordularının başında bizzat başkomutanlık ettiği bütün Avrupa’da olduğu gibi bizde de sona ermişti.


Sonraki padişahlar Bursa, Edirne gibi yakın yerlere gittiler. İkinci Mahmud (1808-1839), ayrıca Tuna boylarına, İzmir’e, Rodos’a gitti. Büyük oğlu Birinci Abdülmecid (1830-1861) yatla Midilli, Rodos, Sakız,Girit’e, İzmir’e bugün Bulgaristan da kalan beldelerimize gitti. Kardeşi Sultan Abdulaziz’i ve büyük oğlu Sultan Murad’ı da götürdü. Sultan Abdülaziz (1871-1876), Mısır’a gitti. Yeğenleri müstakbel Beşinci Murad (1876) ve İkinci Abdülhamid’i (1876-1909) ve Beşinci Mehmet Reşat’ı (1909-1918) yanına aldı. Bir Osmanlı hükümdarının yabancı ülkeleri ilk ve son resmi ziyareti olarak Avrupa seyahatinde ise Murad ve Abdülhamid efendiler gene vardı, Reşad Efendi yoktu, padişahın büyük oğlu Yusuf İzzettin Efendi katıldı. İngiltere, Fransa, Belçika, İtalya, Almanya, Avusturalya-Macaristan ziyaret edildi.


Üst üste tahta çıkan 4 kardeşten sonuncusu olan Altıncı Sultan Mehmet Vahdettin (1918-1922), veliahd olarak resmen Almanya’yı ziyaret etti, maiyetinde Mustafa Kemal Paşa vardı. Tahttan düşürüldükten sonra Hicaz’a gitti ise de hac yapmadı. Hac yapan tek Osmanlı Hakanı yoktur. Bu konuda Şeyhülislam Es’ad Efendi’nin 1622 tarihli fetvası ünlüdür, şu mealdedir: “ Padişahların hacca gitmek yerine yerlerinde oturup adalet icra etmeleri evladır ( daha iyidir).” Damadı olan İkinci Sultan Osman’ın hac niyetini açıklaması üzerine, bunu önlemek için verilmiş fetvadır.