[Violent]

93 Harbi diye meşhur olan 1877-1878 Osmanlı Rus harbinin Anadolu cephesinde Gazi Ahmed Muhtar Paşa’nın yanında kâtip olarak vazifeli olan Mehmet Arif Bey’in hatırlarından:

“Kars’taki asker ve istihkâmlar gezilirken, iş gören ve fevkalâde hizmeti geçenler arasında Karadağ ve Karapatlak adındaki cephe istihkâmlarının kumandanı Mirliva (Tuğgeneral) Hâşim Paşa’nın medhi de duyuldu. Gece gündüz düşman güllelerine en fazla hedef olan bu istihkâmlar imiş. Kars kumandanı Hüseyin Hami Paşa, Hâşim Paşa’ya:

“Onbeş gündür sizin livanız (birliğiniz) geceli gündüzlü gülleler karşısında duruyor. Askeriniz rahatsız oluyor, uykusuz kalıyor; sizi değiştirelim, biraz da başka bir livayı gönderelim.” der. Hâşim Paşa ise:

“Ben ve askerim, gelen güllelerden korunmanın kolayını aldık, alıştık. Şimdi alışmamış bir liva getirilirse, onları alıştırıncaya kadar hayli zaiyat verilir. İhtimal ki, düşman tarafından bir hücum vaki olursa, acemilikleri sebebiyle bir sakatlık olabilir. Ben de, askerim de hâlimize razıyız. Siz öteki cephelerin emniyet altında olmasına inayet ve himmet buyurunuz.” cevabıyla olduğu yerde kalmayı ister.

Bakın büyüklüğe! Böyle muhterem gazilerin nasıl ayakları öpülmez. Hâşim Paşa gibi metanet ve cesaretin timsali olan bir zat niçin kıyamete kadar dillerde rahmetle yâd olunmaz? Elbette olunur. “Doğrusu, Allâh, iyilik yapanların ecrini zayi etmez.” (Tevbe Sûresi, Âyet 120)