Çevrimdışı

"Bilirsin ben hoyrat severim
-Kendi fikrime göre, erkekçe.-
Bir ağaç, bir bulut, bir kuş ve biz
Ellerin ellerimde, ürkekçe…"

Turgut Uyar

 

Çevrimdışı

"Seni seviyorum'dan daha özel bir cümle de var: 'Sana güveniyorum'. Çünkü herkes herkesi sevebiliyor; ama herkese güvenmiyor."

- C. Süreya

 

Çevrimdışı

Bizlere dadanan her yakıcı umutsuzluk, her küstah acı,
Bir güzelliğe, bir yaşama direncine dönmek zorundadır;
Anlam da bizde, anlamsızlık da...

Edip Cansever

 

Çevrimdışı

Onu iki yıl sonra ilk görüşüm bu.
karaköy’de,
nişantaşı dolmuş kuyruğunun sonlarındayım.
o da hemen karşıdaki şişli kuyruğunun önlerinde.
bilmiyorum, fark etti mi beni.
yine çok güzel.
saç biçimi ve rengi aynı.
biraz zayıflamış.
az sonra dolmuşuna bindi ve gitti.
öyle anlar vardır ki bir merhaba,
ufak bir selam her şeyi yeniden başlatabilir
ya da durumu daha da sıradan bir düzeye indirebilir.
o beni gördü mü,
gördüyse ne düşündü bilemem.
ben ikisinden de korktum.
sonra benim uçağım kalktı…
atmosferin ortasında düşündüm:
her şey nasıl bitiyor?
nasıl yabancılaşıyor insanlar?
hiçbir şey olmamış gibi…
birlikte yemek yer miydik?
nerelere giderdik?
şakalarımız nasıl şakalardı?
kavgalarımız?
sesi, nasıldı sesi?
unutmak değil, başka bir şey bu

Cemal Süreya

 

Çevrimdışı

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

 

Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

Bana elini uzattı, ellerimiz birbirine değdi
Sıcaktı, inceydi, kıskanırım anlatmaya bu eli.

Edip Cansever

 

Çevrimdışı

Ankara, 3.IV.1935

Çok sevgili Aliye,
“Sana neler yazayım ki sen neşe içinde yüzesin. Ben neşeyi senden öğreneceğim. Hayat ve felaketler beni o kadar gülmekten ve neşeden uzaklaştırdı ki kendimi, senin getirdiğin bu saadet dünyası içinde bile şaşkınlıktan kurtaramıyorum. O kadar talihin kahrına uğramışım ki hayatta bana da mesut olmak nasip olabileceğine inanamayacağım geliyor. Evde iki resminide karşıma alarak saatlerce bakıyorum ve saadet beni adeta sarhoş ediyor. Sevinçten ağlamak istiyorum. Ben son zamanlarda her şeyden ümidimi kesmiş, kendimi gülen, oynayan hayattan ayıracak birkaç türlü kitabın arasına atmış bulunuyordum. Sen bu karanlık ömrümün içine bir sevinç ışığı gibi, kurumaya yüz tutan ekinlere can veren bir nisan yağmuru gibi birdenbire geldin.”

Sabahattin Ali, ‘Canım Aliye, Ruhum Filiz’, s.28, Yapı Kredi Yayınları.

 

Çevrimdışı

Gözlerini Cemal Süreya yazsın…
Saçlarını Rıfat Ilgaz…
Endamını Hasan Hüseyin yazsın…
Masumiyetini Sunay Akın…
Dudakların Edip Cansever’den…
Hasretin Nazım Hikmet’ten…
Sevdan Ahmed Arif’ten;
Okuyanın ben olayım
Yaşayanın da ben.

Yılmaz Odabaşı.