Çevrimdışı

Tutamadığım ele-veda değilde,
Koskoca bir "elveda" bırakıp ardımdan,
Ardıma bile bakmadan ,
Bakakalmış bir aşk bırakarak,
Son kez Gidiyorum! . . .

Biliyorum ,
Canını acıtmayacak bu gidiş,
Hiçbir şey olmamış gibi davranacaksın ,
Olmayacağım umurunda . . .

‘Geçmişim’ diye çizip üstünü,
Üstlendiğim bir ayrılıkla,
Alnından öpüp gecenin ayazında,
Araz’lığımla gidiyorum! . . .

Sen benden uzakta susmaları oynarken,
Ben en senli yanımla,
Ceketimi alıp,
Omzumda yitirilmiş umutlarımı toplayıp,
Senden uzaklara,
Sessiz ve kimsesizliğimle Gidiyorum ! . . .

Bu kadar mı fazlaydım yani sana ?
Bu kadar mı yüktüm bu sevdaya ?
Şimdi hangi şehir alır da basar beni bağrına,
Hangi dildar’ın yüreğine Aşk diye yazılırım?
Bilmiyorum. . .

Perde çekip bu kimliksiz kaldığım sevdaya,
Sevgisizliğimle , geçip gidiyorum sokağından . . .

Yalnızlığıma,
Sessizce mırıldandığım hicaz bir beste,
ve sağnak sağnak yağan yağmur sesleri eşliğinde,
Duvağı açılmamış hayallerimle ,
Hayatından geçip gidiyorum! . . .

Ardımdan ,
‘Bir varmış, bir yokmuş’ masallarına öykü olmayacak bensizlik ile,
‘Bir varmış , Bir daha yokmuş’ senliğim ile gidiyorum!

Ve sen hoş’kal ,
Kendine iyi bak! …
Kendine çok iyi bak…


Faruk Yiğit ARAZ