Çevrimdışı

insanlığın okulu yok doğru söylüyorsun

bu dünyadaki yaşantıdan nefretimi cinnetimi

yalancılara önümden gülüp arkadan çalanlara

hepsinin küllerini denize atmayışım doğrudur

uyurgezer olsam hiç uyanmasaydım

yosun tutsaydı gözlerim hiç görmeseydim



bak bir çoçuk doğuyor ben gibi ağlamaklı

sen aç gözünü çoçuğum herşeye kader diyemezsin

kabul et çoçuğum yılana sarılacaksın

adam gibi adam kadın gibi kadın yok

balda zehir bulacaksın arayış denizinde boğulacaksın



çoçuğum susuz rakı gibi yakacaklar senide

bir gözün devamlı ağlamakli olacak gülerken

sağır günlerini özleyeceksin emekli aşklarda

kalemi kırıp yüreğini mahkum edeceksin

sen hep çoban onlar padişahin tek kızı olacaklar



çoçuğum kendin kurutacaksın gözyaşlarını

isyanlarda olacaksin vefalı yar olacak duvar

kime danışsan akıl verir beyin saatin duracak

ölüm pusuda hayat ipuçunda azrail yanında olacak

insanlar diken baharlar hazan yazlar susuz dolacak



çoçuğum çok para akıllısı var sen deki aşk yazarım

biz ikiziz aşkın dili yanlızlık benim pınarım

liman deme kimseye gemiyi hemen batırırsın

kibarlik aşk saygı şiirlerimizin dillerinde

her şey para bir görsen para kimin ellerinde



bitmeyen aşk yokmuş rüya gibi,kaçaçaklar

dünya dönme dolap boşalıp doluyor,çıkaracaklar

gecelerin koynunda umut yükleyeceksin,boşaltacaklar

şehrin akıllısı ol devamlı paradan konuşup,delirtecekler

birine acı bak çiçeklerin arasindan üstüne,kusacaklar

bu çoçuk sensin aptal serdar