Bakışlar
 

barışmak isteyen umutlarımı denizlere attım

lastikle yakılmış bir hıdırellez gününde

şişelere itinayla yerleştirdim

gönderirken körfeze

önce boşlukta gezindiler isteklerim batmadan önce

attıklarımı geri almadan

körfezden çıkıp geldiler sessizlikler içinde

kendimi yargılarken savcı edasıyla

seni nasıl üzdüm elime bir çiçek almadan

bu yüzden

bir senin giderken ki kızgın bakışını

bir beni devamlı döven kimya hocasının bakışını unutamadım

*

önce gözlerim

sonra dilim sürgülendi gidişine

imbatlı körfeze yine bir gemi yanaşıyor

başka bir gemi çapalarını palamarsız alırken

gidenler el sallıyor

gelenler el sallıyor

gözlerimin dolaştığı yerlerde

gidenlerin ayak sesleri kaldı İzmir sokaklarında

bir senin gelen ayak sesin yok gittiğinden beri

bu yüzden

bir senin giderken ki kızgın bakışını

bir beni devamlı döven kimya hocasının bakışını unutamadım

*