Nasıl olduysa beni etkilemeyi başarmıştı. En azından bir kaç dakika aklımda kalacaktı ve böyle şeyler bana yüzyılda bir olurdu...
Bunun için o'na elbette teşekkür etmeyecektim, belki biraz gülümserdim.
Biraz gülümser sonra kaldığım yerden yaşamaya devam ederdim, bir köşeye çekilip kendimi ceset kokusuna benzeterek !
Unutamayarak çocukluğumu kirlettiklerini,
Ellerimin boşluğundan düşüp, parçalanarak.
Nasıl olduysa içimi okumuştu.
İçim yasaklı kitaptır benim,
İçim intihar içerir.
İçimde, tükenmekte olan organlarımın çığlıkları oldukça rahatsız edicidir.
Gidip kafamı suyun altına soktum,
Aynaya baktım.
Yüzümün derisini kazımak istediğim günlerden biri değildi.
Yine de yüzümü kurtlanmış bir elmaya ya da küflenmiş bir yemek tabağına benzetmekten alıkoyamıyordum kendimi.
-Bana ne yaptıklarını çok iyi biliyorum.
Neden bu kadar nefret ettiğimi kendimden, insanlardan, babamdan, olmayan ailemden, masalar, kalemler, evren...
Hepinizden nefret ediyordum.
Beni bu kadar çirkinleştiren sizin o büyük bencilliğinizdi.
Sonunda beni hissizleştirmiştiniz, para karşılığı sevişen kadınlar gibi.
Sonunda beni yok etmiştiniz.
Bunun için uykumdam uyanıp ağladığım geceleri sayamam.
Bu olmayı çok kez reddettim.
Bir süre üzerime yıktığınız dünyanın enkazı altından kurtulmayı denedim.
Siz benim kalbimin façasını bozdunuz !-
Tekrar aynaya baktım,
Kendimi saçlarımdan tutup yerden yere vurmak istediğim günlerden biriydi.
Belki araya bir kaç dakikalık bir gülümseyiş karışırdı.
Ama kimse beni kendimden kurtaramazdı.
Ben artık, kurtarılmaya müsait değildim..
Ben bütün askerlerini kaybetmiş bir komutan kadar umutsuz ve çaresizdim.
Bir köşeye çekilip kendimi ceset kokusuna benzetiyor, birilerinin beni oradan silip süpürmesini bekliyordum.
Denizi seviyordum.
Hırçın, kara denizler hep beni hatırlatıyordu bana.
Sonra beni bu ben yapanları anımsıyordum.
Bu ben olmadan önce yaşadıklarımı..
En sonunda beni bir seri katile dönüştürecek olan nefretimi bastırmaya çalışıyor,
Onu uysallaştırmak için sürekli ağzımı kanatıyordum.
Kanımın tadı, yüzüm kadar çürüktü..
Ve bir gün nefretim dudaklarımı ısırarak karşı koyamayacağım kadar aşacaktı kendini...
Dağılacaktı,
İmha edilmek için çok geç kalınmış bir bomba gibi.
Nursen Yıldırım