Cesurdu hani yüreklerimiz. Koyup gitmeyecekti hani kimse kimseyi. Öfkelere yenik düşmeyecektik hani? Yine yalnızlıkların içinde kaybolmayı mı göze alacağız? Yine kan mı kusacak satırlarımız? Karmaşık duygularımızı ayıklayıp içinden saf sevdamızı çekip almayacak mıyız? Direnmeler yine mi üstün gelecek sevgimizden? Mavilerin içine karakalemle yoklukları mı çizeceğiz yine? Gökyüzü teslim mi olacak karanlığa? Yaralarımız hiç mi kabuk bağlamayacak? Bir sen bir ben mi kaldıracağız kabuklarımızı yaralarımızın üstünden, kanatacak mıyız yeniden ve yeniden? Arka arkaya düşüşlerden kanayan dizlerimizin üstüne çöküp kalacak mıyız uzaktan seslenmelere boyun eğip? Yine hasret duvarlarına hayallerimizi mi çizeceğiz Sessizliklere mahkûm olmayı neden istiyoruz bu kadar? Gönüllü sürgüne gönderiyoruz birbirimizi, kelepçeleri takıp boynumuza ellerimizi boşluklara mı uzatacağız? Ne kadar sürecek bu zindan diplerindeki çöküşümüz? Başkalarının yüzlerinde mi arayacağız geleceği? Her yoldan geçeni sen mi sanacağım, her önüne gelenin yüzünde yüzümü mü göreceksin? Sevda diye engerek yılanına mı sarılacağız çaresiz zehrini kabul ederek? Gecelerin tadını zehirleyerek karanlıkların içinde yolumuzu kaybetmeyi mi seçeceğiz bile bile? Renkli boyalarımızın hepsini çöpe mi atacağız? Sadece kara kalem mi olacak ellerimizde? En karanlık resimlerimi çizeceğiz? Mavi hiç olmayacak mı düşlerimizde artık? Gittik mi birbirimizden? Ağzımızdaki acı tat hiç geçmeyecek mi? Direnişlerimize dur demeyecek miyiz? Uykusuz gecelerin koynunda mı sabahlayacağız üşüyerek? Deli yüreklerimize kim dur diyecek? Kim gem vuracak duygularımıza? Kim susturacak feryatlarımızı? Kulaklarımızda seslerimiz yankılanmayacak mı artık? Susacak mıyız sonsuza kadar? Kabullenecek miyiz yenilgileri? Cevapsız sorulara arkamızı mı döneceğiz? Umutlarımızı yok mu edeceğiz? Deli rüzgâra yataklık mı edeceğiz fırtınalara dönüşsün diye? Kapatacak mıyız kapılarımızı geleceğe? Merdiven altı mahzenler mi olacak sığınaklarımız? Gri dumanında sigarımızın ateşine mi takılıp kalacak gözlerimiz? Yalnızlıklara mı iteceğiz birbirimizi? Pişmanlıkları bir dizi film gibi mi seyredeceğiz, bize ait oluşlarını kabullenecek miyiz? Yanımıza almayacak mıyız hayallerimizi, yaklaştırmayacak mıyız anılarımızı yanımıza bir daha? Silecek miyiz alnımıza karakalemle yazdıklarımızı? Sancılarımızı çoğaltmak için daha mı derinlerine ineceğiz kör kuyuların? Kurtulmalardan uzak mı tutacağız kendimizi? Kalemlerimizden kan mı akacak mürekkep yerine? Kanlarımızın renklerini mi seyredeceğiz biteviye? En derin uçurumlara mı bırakacağız kendimizi, düşmelerimizin şiddetini arttırmak için? Düşlerimizi bıraktığımız rehincinin adresini silecek miyiz akıllarımızdan? Serbest mi bırakacağız artık bedenlerimizi, ruhlarımızı tanımazdan mı geleceğiz? Kirli elbiselerimizden kurtulma aceleciliğinde mi olacak terk ediş telaşlarımız? Devrik yürek savunmalarında mı ömür tüketeceğiz? Yüreklerimize olan borçlarımızla mı göçeceğiz bu dünyadan sessiz ve birbirimizden habersiz? Tek kişilik ibadethanelerde mi özürler dileyeceğiz kendimizden? Sormayacak mıyız kendimize, kendimizi ne kadar özlediğimizi? Yüreklerimizi buzların içinde mi saklayacağız sonsuza dek? Yoksul sevda hikâyelerini mi dinleyeceğiz yabancıların gözlerinden? Tek kişilik özgürlüklerin cezası olan yalnızlıklara mı razı olacağız? Susarsan, konuşmazsan… Susarsam konuşmazsam… Bitecek ömrümüz, Gidecek ruhlarımız bedenlerimizden, Ya da boğulacak ruhlarımız bedenlerimizin içinde, Yok olacağız…
05 Mayıs 2008, 14:44
Benzer Konular 
Normal
