Kendimi kırmızı bir yalnızlığa, lacivert bir karanlığa, kör kuyuya hapsetmişim.

Her yanım soğuk, ıslak ve siyah!

Bak, siyah dedim de yine gözlerin geldi aklıma. Hani kirpiklerinin uçurumunda tutunmaya çalıştığım.

Düşersem bir defa kalkamam ayağa ...

Başımı göğsüne yaslanıp uzansam yatağına.

Hiçbir şey düşünmeden deliksiz uyusam kollarında, sever misin beni sonsuza kadar?

Bir değil, bin yılda geçse sabreder misin aklımın karmaşık oyunlarına?

Köşe başındaki meyhanede buluşsa yüreklerimiz.

Terli avuçlarından içerken aşk şarabını içli bir kürdî hicaz fısıldasa kulaklarıma sesini...

Yavaşça uzansam dudaklarının yangınına, nefesinde ömrüm son bulsa.

Sancılı bir aşkın mutlu sonu bu olsa...