Çevrimiçi

Bugün doğum günün, ben yokum yanında çok üzgünüm…

Bir gül almalıydım sana, bir gül kan kırmızısı sonra yanına bir beyaz gül, kalbin kadar temiz. Bütün dikenlerini tek tek ayıklamalıydım, biz can yakanlardan olmamalıydık. Yüreğim yüreğini kanatmamalıydı…

Bir gül almalıydım sana bütün kederlerden arınmış, kırkikindi yağmurlarında yıkanmış, gözyaşlarından arındırılmış ve acı nedir bilmemiş bir gül almalıydım sana.

Bugün yanında olmalıydım, bugün yeni yaşında, kutlu gününde ellerinden tutmalıydım. Gözlerinde saklı kalmalıydım. Düşmemeliydim gözlerinden iki damla yaşla…

Kederlerim yalınayak sokaklara, acı türkülerim her dilde yüreklere düşmüş. Ben sana diyar diyar gurbet kalmışım…

Öz vatanım gibisin, burcu burcu sılamsın ve en büyük özlemimsin sen. Bugün senin doğum günün, yanında olmalıydım, mumları yakmalı, bir pastanın en sevap yerinde, sevabı günahı ikiye bölmeliydim bugün…

Şaşırtmalıydım, duygulandırmalıydım son anda cebimden çıkartıp o şiiri gözlerinin içine baka baka okumalıydım...

Olmadı çocuk olmadı, yine aşk yollarında gönlüm sınıfta kaldı. Geçen yıl bu zamanlar, Akdeniz’de kıyıyı döverken dalgalar beraber şarkılar söylemiştik, beraber şiirler yazmıştık göğün kandillerine ve gecenin içinden güneşi çekip almıştık. Bugün sadece siyah güller var kabrin başında… Ve ben acılar yumağı olmuş yüreğimle sonsuza açmışım ellerimi, belki bir yerden çıkarda gelirsin diye yalvarmışım Allah’ıma…

Ey! Benim güzel meleğim, ey! Sultanlar sultanım, prensesim duy sesimi; hani yüzümü toprağa çevirttiğinden beri, yüzüm göğün mavisine ve hani gözlerimi karanlığın içine hapsettiğinden beri, gözlerim nur yüzüne hasret.

Sen benim güneşim, sen benim tek ışığımdın… Olmasaydı sonumuz böyle, olmasaydı gitmen acele ne vardı sanki?

Bugün doğum günün, ben varım sen yoksun gülüm… Çok üzgünüm…
Seni seviyorum…

Murat İnce..