[Nava]

Nasıl görmek isteyebilirim ki seni?
Nasıl dileyebilirim bunu Allah’tan?
Yanında onunla.
Belki yanında kızınla, belki de oğlunla.
Bunları hayal edince hala nasıl seni görmek için can çekişebilirim?
Bundan çok yıllar sonra bile hala seni seviyor olduğum zamanlar da
söyle seni görmeyi nasıl dileyeyim ben?
Özlemin nefesimi yarım bırakan, özlemin uykularımı kaçıran,
özlemin içimde bir yerleri hep sızlatan,
ah senin özlemin beni çok zamansız ağlatan bir acı olmuşken
yüreğim de ben yine de seni görmeyi hiçbir zaman dileyemeyeceğim içimden.
Ne acı. Ne acı ki bir daha beni görmek istemediğini,
artık beni sevmediğini, başkasına alışabildiğini biliyorum.
Ve ne acı ki inanıyorum buna. Nasıl dokunabildin ona?
Nasıl alışabildin? Hiç mi onun yanında adımı duymadın?
Hiç mi birlikte dinlediğimiz müzik çalmadı?
Beni, bizi nasıl hatırlamazsın? Özlüyorum.
Nasıl bir özlem ki bu bitmiyor. Biraz azalsa nefes alacağım.
Biraz azalsa sanki yaşamaya başlayacağım. Seninle doluyum. Seninle dolu içim. Bütün acılar senin için.
Ve bana bir gram yer yok senin içinde, küçücük bir yer bile kalmadı benim için.
Bazen keşke diyorum keşke bu kadar sevmeseydim seni.
Yani kimsenin seni sevemeyeceği kadar çok sevmeseydim.
Çünkü sevilemeyeceksin bir daha bu kadar çok.
En fazla ben sevdim seni. Hiç karşılık beklemeden. Sevilemeyeceksin, bunu sende biliyorsun.
Bile bile gidiyorsun işte bile bile gidiyorsun.
Nasıl bırakabildin beni bir başıma? Beni sensiz nasıl bıraktın?
Ben sensiz yarımım. Ben sensiz yalnızım. Ben sensiz çok üşüyorum. Bakma sen üstümdeki bu üç beş kuruşluk kıyafetlere,
üzerime sinen kokun yok artık.
Bu yüzden ellerim kurak. Yüreğim milyarlarca insandan ırak.
Ben sensiz ıssızım.
Kimse dokunamaz bana senden başka beni ısıtmak için.
Ben senden başka herkese kışım.